ارزیابی میزان پاسخدهندگی شاخص‌های اجتماعی، کارکردی و زیست محیطی پایداری در سنجش وضعیت و راهکاریابی محله‌های شهری (موردکاوی محله ده ونک، تهران)

ناپایداری یکی از مشکلات باهمستان‌های ایران، به ویژه در سطح محله است. مشکل اساسی‌تری بر این مشکل سایه افکنده است. واقعیت این است که چارچوب سنجش شده‌ای برای شناخت ناپایداری و راهکاریابی آن در دانش بومی شده ایران وجود ندارد. هدف پایه این پژوهش تدوین یا ترسیم چارچوبی است که ضمن روشن نمودن مفاهیم پایه پایداری، متغیرهای محیطی، هنجارهای کلی و شاخص‌های عینی سنجش وضعیت در عمل را برای موقعیت محلی ایران روشن کند. مخصوصاً، اینکه در زمینه فهم سازه‌های پایه و هنجارهای مقوله پایداری به مثابه یک مفهوم کیفیت‌محیطی ابهام زیادی وجود دارد. با این هدف، ابتدا عوامل کلیدی مفهوم پایداری متضمن اجتماع، اقتصاد، محیط‌زیست و مدیریت شناسایی شده‌اند. سپس، شاخص‌ها و سنجه‌های سنجش آن‌ها در طی یک جدول معلوم شده است. در ادامه سعی شده است از طریق یک فرآیند مورد کاوی میزان پاسخدهندگی سنجه‌های برگرفته شده برای ارزیابی وضعیت با میانجی سه نمایانگر اصلی مکان شامل اجتماع، کارکرد و زیست‌محیطی با تکیه مطالعات میدانی محله ده ونک مورد بررسی قرار گیرد. رویکرد عام در این پژوهش، آمیخته است. از این رو، پس از مطالعه ادبیات در حوزه‌های مورد نظر پژوهش حاضر به بررسی میدانی در محله ده ونک تهران با استفاده از شیوه‌های مشاهده مستقیم عمیق و مصاحبه، به سوالات مطرح شده در باره‌ کارائی سنجه‌ها پاسخ داده شده است. جهت سنجش میزان مطلوبیت