تبیین و ارزیابی معیارهای آسایش و آرامش در حمل‌ونقل همگانی درون شهری، مورد مطالعه: خط 28 اتوبوس‌رانی کلان‌شهر اصفهان

پژوهش‌ها نشان داده است که گرایش بیش از اندازه شهروندان به حمل‌ونقل شخصی می‌تواند پیامدهای ناگواری را برای شهر و شهروندان به همراه داشته باشد. در مقابل این نوع گرایش، پژوهشگران و سیاست‌گذاران گرایش به حمل‌ونقل عمومی را به عنوان راهکار اساسی کاستن از پیامدهای گرایش به حمل‌ونقل شخصی معرفی نموده‌اند. آنچه موجب ترغیب شهروندان به استفاده از ناوگان حمل‌ونقل عمومی می‌گردد، آسایش و آرامش آن‌ها در سفرهای شهری است. هدف این مقاله، بازخوانی دو مقوله آسایش و آرامش سفر در بحث حمل‌ونقل همگانی می‌باشد. اینکه آسایش و آرامش در سفرهای درون شهری که به وسیله حمل‌ونقل عمومی انجام می‌شود، در قالب چه معیارها و شاخص‌هایی قابل تبیین است، پرسش اساسی این پژوهش را شکل می‌دهد. در این راستا، ابتدا مفاهیم آسایش، آرامش و آسایش و آرامش در سفرهای درون شهری مطرح گردیده و سپس شاخص‌های (18 متغیر) مربوطه در قالب مدلی مفهومی ارائه شده است. مورد مطالعه این مقاله خط 28 اتوبوس‌رانی کلان‌شهر اصفهان است. جهت ارزیابی متغیرها از مدل f’anp استفاده شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که آسایش و آرامش در سفرهای درون شهری توسط ناوگان حمل و نقل عمومی متاثر از پنج عامل 1 کیفیت ارائه خدمات و امکانات، 2 ظرفیت مسافر و زیبایی محیط، 3 کارایی حمل‌ونقل عمومی، 4 کارآمدی سفر 5   ایمنی و امنیت می‌باشد. همچنین متغیرهایی که بیشترین تاثیر را در برهم زدن آسایش و آرامش در مورد مطالعه داشته‌اند، به ترتیب عبارت‌اند از «کیفیت وسایل گرمایشی، سرمایشی و تهویه هوا»، «تمهیدات در نظر گرفته شده برای معلولین»، «پاکیزگی محیط ایستگاه‌ها و داخل اتوبوس‌ها» و «امکانات ایستگاه (جان‌پناه و صندلی‌ها)» و در مقابل متغیرهایی که بیشترین تاثیر را در تامین آسایش و آرامش سفر داشته‌اند، به ترتیب شامل «امکان نشستن در طول زمان سفر»، «زیبایی محیط سفر»، «فاصله مناسب ایستگاه‌ها از مبدا مسافرین» و «فاصله ایستگاه‌های اتوبوس خط مورد نظر تا ایستگاه‌های اتوبوس سایر خطوط» می‌باشند.