شناسایی و اولویت بندی شاخص های پایداری اجتماعی اماکن دینی در دوران بیماری های فراگیر و راهکارهای طراحانه تحقق و تداوم آن (مورد پژوهی: مساجد محله فردوس غرب، تهران)

مقدمه: اماکن دینی همواره سطوح بالایی از زیست اجتماعی را در خود پذیرفته اند. بروز بیماری های فراگیر در سال های اخیر تهدیدی برای رفع نیاز انسان به زیست و پایداری اجتماعی، و تحقق و تداوم آن در اماکن دینی بوده است. در همین راستا این پژوهش به شناسایی و اولویت بندی شاخص های موثر بر ارتقا پایداری اجتماعی در اماکن دینی در دوران بیماری های فراگیر و ارائه راهکارهای طراحانه تحقق و تداوم آن ها خواهد پرداخت تا به منظور مدیریت بحران فراروی طراحان، معماران، و برنامه ریزان شهری قرار گیرد. دو مسجد حضرت زینب و  انصارالحسین در محله فردوس غرب از منطقه 5 تهران برای مطالعه انتخاب شد.روش تحقیق: پژوهش از نوع کیفی است و گردآوری داده ها، شامل شاخص ها و زیرشاخص های مورد بررسی با مطالعات کتابخانه ای، روش تحلیل محتوا، و دلفی انجام شد. در مجموع در دو بعد غیر کالبدی و کالبدی، 6 شاخص و 36 زیرشاخص شناسایی شد و اولویت بندی زیرشاخص ها از طریق پیمایش و به روش پرسش نامه محقق ساخته و آزمون فریدمن بوده است.نتایج و بحث: یافته ها نشان داده است که در بعد کالبدی شاخص مطلوبیت فعالیت پذیری و زیرشاخص وجود فضای سبز و عمومی در مجاورت مکان دینی، و انعطاف پذیری و تغییرکاربری فضاهای اماکن دینی متناسب با دوران بیماری به ترتیب اولویت اول و دوم پرسش شوندگان، و در بعد غیر کالبدی، شاخص رفاه و کیفیت زندگی روزانه و زیرشاخص ایجاد احساس رضایت از زندگی، نشاط، و سرزندگی در دوران بیماری اولویت سوم پرسش شوندگان بوده است.نتیجه گیری: در نهایت برای تبدیل زیرشاخص های پایداری اجتماعی به راهکارهای طراحی از سه سو سازی استفاده شد و بر اساس 20 اولویت پرسش شوندگان، ده راهکار طراحی اماکن دینی ارائه شد.