بررسی تاثیر کیفیت‌های فضایی در انزوای اجتماعی دانشجویان مقیم خوابگاه‌ها (مورد پژوهی: خوابگاه دانشجویان پسر دانشگاه صنعتی شاهرود)

مقدمه: بحران ها و معضلات اجتماعی مانند انزوای اجتماعی به دلیل تاثیرات نامطلوب آنها بر سایر ابعاد زندگی انسان ها از اهمیت بالایی برخوردارند. انزوای اجتماعی، مبین ارتباط نامطلوب یک فرد با جامعه و نشان دهنده عدم تعاملات اجتماعی موفق با انسان های دیگر است. با توجه به اهمیت نقش ادراک محیط در وضعیت اجتماعی مکان، هدف پژوهش حاضر، تعیین تاثیر کیفیت های ادراک شده محیط بر انزوای اجتماعی ساکنان است که به منظور ارتقاء حیات اجتماعی در خوابگاه های دانشجویی با تاکید بر خوابگاه دانشجویان دانشگاه صنعتی شاهرود انجام یافته است.روش تحقیق: نوع تحقیق، توصیفی و پیمایشی با نمونه گیری خوشه ای، حجم نمونه 241 نفر و روش تحقیق، مدل سازی معادلات ساختاری است.نتایج و بحث: بر اساس یافته های پژوهش، کیفیت محیط کالبدی- فعالیتی (شامل ایمنی، امنیت و سرزندگی) بر انزوای اجتماعی (شامل یاس اجتماعی، عجز، تنهایی اجتماعی و کاهش تحمل اجتماعی) به صورت معنادار تاثیرگذار بود. لکن کیفیت محیط کالبدی- معناشناختی (شامل زیبایی، هویت و غنای حسی) تاثیر معناداری بر احساس انزوای اجتماعی نداشت. همچنین متغیرهای سن، حوزه تحصیلی و مقطع تحصیلی تاثیر کیفیت های محیطی بر انزوای اجتماعی را به صورت معناداری تعدیل نکردند.نتیجه گیری: تامین ایمنی، ایجاد آسایش اقلیمی، تامین خلوت، توسعه فضاهای فراغتی و انواع محل های نشستن، می تواند بسترساز کاهش انزوای اجتماعی در خوابگاه های دانشجویی باشد.