تبیین اثرپذیری ادراک کیفیت طیف خلوت از پیکره‌بندی فضایی (مورد پژوهی: مقایسه تطبیقی خانه‌ در باغ‌‌شهرهای دهکده و مهرشهر)

تامین خلوت، زیست‌پذیری بهینه کاربر را فراهم کرده که از اهداف یک طرح پایدار معماری است. بی‌‌توجهی به تاثیر ارتباطات فضاها بر ادراک و تفکیک فضاها به‌وسیله مرزبندی، سبب گسست عرصه‌‌بندی‌‌های فردی یا جمعی شده که نادیده‌‌انگاری یا اولویت‌بخشی هر‌‌کدام موجب تضعیف هویت جمعی یا نگاه انزواطلبانه به خلوت شده و آسیب‌های روانی اجتماعی را در خانه سبب می‌‌شود. اهمیت توجه به ماهیت طیف‌گونه خلوت که حاصل برقراری تعامل با دیگری یا خویشتن‌نگری است؛ ضرورت در نظر گرفتن تاثیرات پیوستگی ادراکی- فضایی، با توجه به میزان حریم خصوصی لازمه هر فضا جهت تامین خلوت در دو سوی هم‌تراز این طیف را نشان می‌دهد. هدف بررسی رابطه نحو فضایی و خلوت ادراک‌شده است و در تحقق طیف خلوت در حوزه‌های فردی و جمعی خانه‌های باغ‌شهری، پی پاسخ به پرسش میزان کیفیت خلوت ادراکی و ارتباط آن با خلوت فضایی حاصل از پیکره‌بندی فضایی است. روش‌شناسی تحقیق آمیخته است که مولفه نحوی نفوذپذیری، به‌وسیله دپث‌‌مپ سنجش شده و میزان مطلوبیت خلوت ادراکی به‌وسیله پرسشنامه و با spss و آماره (t) ارزیابی‌شده است. میان همه خانه‌ها، نتایج خلوت ادراکی مهرشهر بالای سطح میانه و نشان‌‌گر رضایتمندی ساکنان از خلوتگاه‌های فردی و جمعی بوده است؛ نفوذپذیری پایین با سازمان‌دهی فضاهای محدب تعاملی و جلوگیری از ادغام عملکردها که موجب تعرض به خلوت است و با افزایش سلسله‌مراتب و طولانی‌تر شدن زنجیره فضایی از مبدا تا فضای هدف، بالاترین خلوت فضایی جمعی و فردی خانه‌های مهرشهر نسبت به دهکده را منتج شده است؛ در تحقق طیف خلوت، نتایج خلوت فضایی و ادراکی، هم‌پوشانی و مطابقت داشته‌‌اند.

explaining the effectiveness of the privacy spectrum quality perception from the spatial configuration(a comparative study of houses in dehkede and mehrshahr garden cities)

ignorance of perceptual-spatial communication and hard border visualization between enclosed spaces has led to the breaking of arenas, which results in the neglect or prioritization of each, the weakening of individual or collective identity, the isolationist view of solitude, and psychological and social harms. the importance of paying attention to the spectral and interactive nature of solitude in which man engages in communication or self-awareness. the need to consider the effects of perceptual-spatial coherence, given the privacy required by each space to provide individual and collective privacy on both sides of the spectrum, shows. assuming the existence of some degree of privacy in the transition from micro-spaces and the formation of privacy spectrum and to investigate the relationship between spatial configuration and desirability in both individual and collective areas of urban houses, this study seeks to answer the question of the quality of perceptual privacy and its relationship with syntax. space is about achieving spatial privacy. spatial permeability was assessed by deptump and the perceived degree of privacy was interviewed by residents and assessed by spss and statistics (t). a survey of four components and indicators of privacy, among all models, the results of mehrshahr perceptual privacy above the middle level and showed residents' satisfaction with individual and collective privacy. reducing permeability, by organizing convex interactive spaces and preventing the integration of functions that invades privacy, and by increasing the hierarchy and longer spatial chain from origin to target space, has resulted in the highest collective and individual privacy of mehrshahr houses relative to the village; in the realization of the spectrum of solitude, the results of spatial and perceptual solitude overlap and correspond.