ارزیابی عملکرد مدیریت شهری در تحقق توسعه پایدار زیست‌محیطی از دیدگاه شهروندان (موردپژوهی: شهر رشت)

حمایت از محیط زیست در دهه 70 م. طرح شد، اما نخستین تعریف رسمی پایداری در اواخر دهه 80 در قالب گزارش آینده مشترک ما (گزارش برانتلند) ارائه شد که در مفهوم توسعه پایدار، نگاه خاصی به مشارکت و حضور مردم در عرصه برنامه ریزی شهری شده است. همچنین تاکیدی بر جنبه های زیست محیطی، ارتقا سطح سلامت زیست شهری و کاهش هرگونه مخاطرات زیست محیطی در فرایند برنامه ریزی دارد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی - کمی با ماهیت کاربردی است. برای جمع آوری اطلاعات تعداد 310 پرسشنامه از طریق ساکنین تکمیل شده است. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون های دوجمله ای، همبستگی پیرسون و تحلیل عاملی اکتشافی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج یافته های این پژوهش نشان داد که رضایت شهروندان شهر رشت از عملکرد مدیریت شهری در حوزه مدیریت پسماند و به ویژه مدیریت رودخانه های شهری، در سطح بسیار پایین و نامطلوبی قرار دارد. مدیریت شهری در بخش زیرساخت های سبز عملکرد نسبتا خوبی داشته است. پس از این شاخص، به ترتیب شاخص مدیریت پسماند و در انتها شاخص مدیریت رودخانه ها قرار دارد؛ که شاخص مدیریت رودخانه های شهری وضعیت بسیار بدی در میان دیگر شاخص ها دارد. بنابراین مدیریت شهری رشت ابتدا باید حل مشکلات رودخانه های شهری و بهبود شیوه دفع پسماندهای شهری را در اولویت اقدامات خود قرار دهد تا گام مهمی در راستای خلق محیطی پایدار از لحاظ زیست محیطی و سالم برای شهروندان برداشته باشد.

evaluate urban management's performance in achieving sustainable environmental development from citizens' perspective (rasht city, iran)

the concept of sustainability in environmental protection was introduced in the 1970s. however, the first formal definition of sustainability was presented in the late 1980s in the form of our common future report (bratland report), which in defininig the framework of sustainable development, pays special attention to public participation which focused on environmental sustainability and emphasized the improvement of urban health and the reduction of environmental hazards. the concept has become a prominent urban planning trend and emphasizes the critical role of ecological considerations in the planning process. the present study is of applied and descriptive-quantitative type. three hundred ten questionnaires have been completed through residents to collect information. the data were analyzed using binomial tests, pearson correlation, and exploratory factor analysis. results of the findings of this study showed that the satisfaction of rasht citizens with urban management in the fields of waste management, especially urban river management, is at a low and undesirable level. urban management in the field of green infrastructure has had relatively satisfactory performance. after this index is waste management and finally river management index; the urban river management index has a very unfavorable situation. therefore, rasht urban managers must first solve problems of urban rivers and improve the municipal waste disposal system to take an essential step towards creating an environmentally sound and healthy environment for citizens.