تحلیل پهنه بندی توسعه پایدار بوم گردی روستایی با بهره گیری از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (ahp) مورد پژوهی: روستای سردابه استان اردبیل

گردشگری روستایی با هدف گسترش امکانات و بهبود شرایط نسل کنونی و نسلهای آتی آسیب پذیر در مناطق روستایی انجام می شود. بوم گردی نیز بعنوان پایدارترین نوع گردشگری، با ظرفیت هایی که دارد، راهکاری اساسی در توسعه گردشگری روستایی محسوب می گردد. استان اردبیل هم با وجود جاذبه های منحصر بفرد طبیعی، پتانسیل توسعه بوم گردی روستائی را خواهد داشت. روش تحقیق در پژوهش حاضر از حیث هدف کاربردی و از حیث ماهیت توصیفی تحلیلی است و با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی با درنظرگیری هفت فاکتور شکل زمین، هیدرولوژی، کاربری اراضی، زیبایی های طبیعی و انسان ساخت و پوشش گیاهی و جانوری، پهنه های مستعد توسعه بوم گردی مکان یابی و مشخص گردیده اند. این فاکتورها، براساس چک لیست تهیه شده از طریق مصاحبه با کارشناسان گردشگری مورد ارزیابی قرار گرفته تا با بهره گیری از نرم افزارexpert choice وزن نهایی هریک از آنها تعیین می شود. بر اساس نتایج این تحقیق، زیبابیهای طبیعی با وزن 0.26 بالاترین ارجحیت و شکل زمین با وزن نهایی 0.07 کمترین ارجحیت در تعیین پهنه های مستعد را دارند. سپس با استفاده از شناخت و تحلیل محدوده مورد مطالعه توسط نرم افزار gis، مشخص گردید که پهنه های دارای ارزش بالای توسعه بوم گردی 35 درصد از کل منطقه و پهنه های دارای ارزش نسبی مناسب 28 درصد و عموما در قسمتهای شمال، غرب و شمال غربی منطقه، پهنه های دارای ارزش کم 22 درصد و پهنه های فاقد ارزش 15 درصد را به خود اختصاص داده اند.

Analysis of Zoning for Sustainable Development in Rural Ecotourism Using Analytical Hierarchy Process (AHP) Case Study: Sardabeh Village of Ardabil Province

Rural tourism aims to expand the facilities and improve the vulnerability situation of current and future generations in rural areas. Ecotourism as the most sustainable type of tourism, with its capacities, is a fundamental solution in development of rural tourism. Ardabil province with unique natural attractions will have the potential to develop rural ecotourism. The research method in the present study is applied in terms of purpose and in terms of nature is descriptiveanalytical and using the analytical hierarchy process (AHP) by considering seven factors including slope, hydrology, land use, natural and manmade beauties and vegetation and animals, in order to determine and location potential zones for ecotourism development. These factors, which have been evaluated, based on a checklist prepared through interviews with tourism experts, and finally, using Expert Choice software, the final weight of each of the criteria has been determined. Based on the results, natural beauties with a weight of 0.26 have the highest priority and the shape of the earth with a final weight of 0.07 has the lowest priority in determining susceptible areas. Then, using the knowledge and analysis of the study area by GIS software, it was found that areas with high value of ecotourism development, dedicated 35% of the total area, however areas with appropriate relative value of 28% and generally in the northern, western and northwestern parts of the region and low value zones account for 22% and nonvalue zones dedicated 16% from the total area.