بررسی نقش مشارکت اجتماعات محلی در توسعه‌ پایدار اجتماعی شهرها (مطالعه موردی: محله‌ سنگلج تهران)

محله‌ها از عناصر موثر تشکیل‌دهنده‌ حیات اجتماعی شهری به شمار می‌روند. در مبانی نظری مرتبط با توسعه محله‌ای نوین، اهمیت مشارکت ساکنین محله، در قالب الگوهای برنامه‌ریزی فرآیندگرا و تعامل‌محور مورد تاکید قرار گرفته است. برنامه‌ریزی اجتماعات محلی با تکیه بر دیدگاه پایین به بالا موید توانمندسازی، افزایش سرمایه‌های اجتماعی و مشارکت جمعی ساکنین محلات است. هدف این پژوهش، بررسی نقش مشارکت اجتماعات محلی در توسعه‌ پایدار اجتماعی محله‌ سنگلج تهران است. روش تحقیق به صورت توصیفی – تحلیلی و نوع آن کاربردی است. شیوه‌ گردآوری اطلاعات، از طریق پرسشنامه و پیمایشی صورت گرفته است. نمونه‌گیری به صورت هدفمند بوده و از 7075 خانوار ساکن در محله، 400 سرپرست خانوار با استفاده از فرمول کوکران برای پرسشگری انتخاب شدند. در نهایت نتایج حاصله از طریق نرم‌‌افزار spss تجزیه وتحلیل شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که بین حس تعلق و مدت اقامت در محله و میزان مشارکت در پایداری اجتماعی محله رابطه معناداری وجود دارد. همچنین؛ شاخص‌های حس تعلق به محله، اعتماد بین ساکنین محله، بهسازی و نوسازی بافت فرسوده‌ محله و رضایت از محله؛ به ترتیب با ارزش عددی 0.212، 0.771، 0.338 و 0.143 دارای ارتباط مستقیم و نیز شاخص‌های شرکت در فعالیت جمعی، توجه به منافع ساکنین محله، همگرایی اجتماعی ساکنان و مشارکت ساکنان؛ به ترتیب با ارزش عددی 0.171، 0.234، 0.185 و 0.027 دارای ارتباط غیر مستقیم با پایداری اجتماعی محله هستند.

Study the Role of Participation of Local Communities in Sustainable Social Development of Cities (Case study: Sanglaj, Tehran)

Neighborhoods are considered as effective elements in urban social life. In the theoretical foundations related to the development of new sites, the importance of the participation of residents of the neighborhood, in the form of processor planning and interacting patterns are emphasized. Local community planning emphasizes on empowerment, increasing social capital and community participation in local communities, emphasizing the bottomup view. The purpose of this research is to investigate the role of local community participation in sustainable social development in Tehran's Sanglaj neighborhood. The research method is descriptiveanalytic and its type is applicable. The method of collecting information was done through questionnaires and surveys. Sampling was purposeful and from 7075 households in the neighborhood, 400 households were selected by questionnaire using Cochran formula. Finally, the results were analyzed using SPSS software. The results showed that there is a significant relationship between the sense of belonging and the duration of stay in the neighborhood, and the extent of participation in the social sustainability of the neighborhood. Also, indicators of belonging to the neighborhood, trust among neighborhood residents, renovation and renovation of neighborhood wear and tear and neighborhood satisfaction were numerically equal to 212/0, 771/0, 338/0 and 143/0, respectively; As well as indicators of participation in collective activity, attention to the interests of residents of the neighborhood, social convergence of residents, and residents' participation, with a numerical value of 171/0, 234/0, 185/0, and 027/0, have indirect relationship with social sustainability Are the neighborhood.