تبیین شاخص های موثر بر افزایش قابلیت پیاده مداری به منظور ارتقای پایداری اجتماعی در محلات (محله چیذر)

بررسی انواع الگوهای توسعه محلی نشان می دهد، قابلیت پیاده مداری به عنوان موضوعی محوری در این الگوها (مانند توسعه پایدارمحلی، نوشهرگرایی، رشد هوشمند و توسعه مبتنی بر حمل و نقل همگانی) مورد تاکید است. توجه به این موضوع درکنار تبعات فردی (سلامت فیزیکی و روانی)، تبعات اجتماعی را نیز در بردارد که به ارتقای حیات مدنی و اجتماعی و از این رهگذر به پایداری اجتماعی محلات منجر می شود. بررسی مفهوم محلات پایدار نشان می‌دهد، یکی از راهکارهای تحقق پایداری اجتماعی در سطح محلات، ارتقای کیفیت زندگی به منظور حضور و انجام فعالیت های اجتماعی و اختیاری است. در عین حال یکی از شاخص های محلات پایدار، طراحی شهری مبتنی بر خلق مکان و ایجاد حس تعلق ذکر شده است. این مقاله بر آن است تا تاثیر ارتقای پیاده مداری در سطح محلات را به عنوان یک راهکار طراحی شهری محلات پایدار بر ابعاد پایداری شدن اجتماعی در سطح محلات مورد بررسی قرار دهد. بنابراین ضمن بررسی مفهوم محلات پایدار و رویکرد پایداری اجتماعی، شاخص هایی که بر افزایش و حضور اجتماعی و اختیاری پیاده موثر هستند، شناسایی می شوند. به منظور تدقیق شاخص ها، نمونه ای از محلات تهران (چیذر) انتخاب و 180 پرسش نامه توزیع و تحلیل همبستگی بر روی داده ها انجام شده است. نتایج نشان می دهد از دید استفاده کنندگان، در کنار عواملی چون پیوستگی مسیر، طراحی مطلوب، توجه به ابعاد زیبایی شناختی، تجهیز مسیر (عوامل کالبدی)؛ سایر عوامل غیرکالبدی مانند هنجارهای اجتماعی و فرهنگی بر حضور اجتماعی پیاده ها در فضا تاثیرگذار هستند.

Developing the Critical Criteria for Improving the Walkability for Promoting the Social Sustainability of Neighborhoods, the case of Chizar, Tehran, Iran

Walkability of neighborhood is perhaps the most important factor in different patterns of neighborhood development including sustainable regional development, modernism, smartly controlledgrowth and public transportation. Without any doubt, the influences of walkability on improving physical and psychological health, and the civic and social life, lead to social sustainability of neighborhoods. Exploring the concepts of sustainability shows that improving the quality of life in order to increase the presence and social and optional activities of people is one of the main strategies of achieving social sustainability. Creating places and making sense of belonging are two main criteria for sustainable neighborhoods. Therefore, the purpose of this article is to investigate the critical criteria for improving walkability of neighborhoods, which lead to social sustainability of neighborhoods. Hence, this article attempts to define the concepts of sustainable neighborhoods and the approach to social sustainability. This study further specifies the critical criteria, which improve the presence and activities of pedestrians. For evaluating the primary model and defining the critical factors, the researchers extend the hypotheses to Chizar neighborhood as the case under study. To this end, the questionnaire was administered to 180 citizens in Chizar. The data, analyzed through correlation, shows that from user's viewpoint, physical criteria such as good design, aesthetical dimensions, path facilities, quality of sidewalks, as well as contextual criteria such as sociocultural norms influence the presence and social activities of pedestrians