پیش‌بینی تمایلات اجتماعی براساس شاخص‌های قلمرو گرایی در ساکنین مجتمع‌های مسکونی شهر رشت

هدف پژوهش حاضر، پیش‌بینی تمایلات اجتماعی بر اساس شاخص‌های قلمروگرایی در ساکنان مجتمع‌های مسکونی در مقیاس واحد همسایگی است. پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری آن را، 439 خانوار ساکن در 4 مجتمع مسکونی واقع در شهر رشت با حجم نمونه 186 خانوار در دسترس، تشکیل داده است. برای گردآوری داده‌ها، از چک‌لیست  محقق ساخته در 5 حوزه پژوهش، بهره گیری شد که بر اساس تمایلات ساکنین، مورد سنجش قرار گرفت. داده‌های به ‌دست ‌آمده، با  استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه، تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج ضریب همبستگی نشان داد، تمامی 14 شاخص قلمروگرایی، رابطه معناداری با تمایل اجتماعی دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که 53/6 درصد از واریانس تمایل اجتماعی در زمینه کالبدی، توسط شاخص‌های مفاصل فضایی، الگوی معماری و میزان محصور بودن، 17/8 درصد از آن در زمینه معنایی توسط احساس کنترل، احساس خودشکوفایی و احساس رضایت پیش‌بینی می‌گردد. همچنین سهم حوزه زمینه‌ای با مولفه امنیت، 4 درصد و سهم حوزه فعالیتی_رفتاری با مولفه‌های، زمان و دوره تکرار، خلوت، صمیمیت فضایی و تراکم 85 درصد از واریانس تمایل اجتماعی است. یافته‌ها حاکی از آن است که طراحی مجتمع مسکونی به‌ موازات کنترل قلمرو، سبب ایجاد انگیزش و تمایل، خوش‌بینی، امید به آینده و در نهایت تعامل اجتماعی خواهد شد. هر قلمرو می‌تواند مکانی برای روابط اجتماعی مهیا سازد، نشانه‌ای از هویت افراد را فراهم کند و به نحو بی‌نظیری به تمام آن جمع یا گروه تسری دهد.