خوانش تولید فضای معماری در دوران پهلوی و استیلای نهاد قدرت؛ مطالعه موردی یادمان آزادی

بیان مساله: در دنیای سرمایه‌داری تولید فضا توسط نهادهای حاکم مسلط بر جامعه انجام می‌شود و به‌مثابه ابزاری سیاسی برای کنترل، قدرت و سلطه، برای دولت‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است. تاثیر فضا به‌عنوان ابزاری سیاسی بر امور عملی فضا و ساخت بنا‌ها در پیوند با حوزه‌ شهر و معماری قابل مشاهده است. لوفور این موضوع را از طریق بازنموده‌های فضا در نظریه‌ «تولید فضا» مطرح می‌کند و به این موضوع می‌پردازد که دولت‌ها با استفاده از معماری و شهرسازی به شکل ابزاری، از طریق سیطره بر فضا، به کنترل اعمال و افکار مردم پرداخته و ایدئولوژی‌های مورد نظر خود را به آنان القا می‌کنند. از این رو در این پژوهش شیوه‌ سیطره‌ نهادهای حاکمیت، از طریق بازنموده‌های فضا در معماری معاصر ایران، مورد بررسی قرار می‌گیرد.سوال تحقیق: استفاده ابزاری دولت پهلوی از معماری در اعمال سیطره بر فضا چگونه بوده است؟ حاکمیت از طریق معماری در پی القای چه مفاهیمی بر کاربران فضا بوده است؟اهداف تحقیق: هدف این پژوهش تشریح چگونگی استفاده از معماری و شهرسازی در سیطره بر فضا و القای معانی و مفاهیم مورد نظر حاکمیت در دوران سلسلۀ پهلوی است.روش تحقیق: در این مقاله که از نوع کیفی است، داده‌ها بر پایه‌ شیوه‌ اسنادی و مشاهدات میدانی و تحلیل محتوایی گردآوری شد و پس از سازماندهی داده‌ها، در مرحله‌ ارزیابی توصیف، تحلیل و سنجش داده‌ها انجام گرفت و از طریق استدلال منطقی یافته‌های پژوهش به‌دست آمد.مهم‌ترین یافته‌ها و نتیجه‌گیری تحقیق: یافته های پژوهش نشان می‌دهد: در دوره‌ پهلوی اول شاهد تمرکز بر ایده‌ها و مفاهیم سیاسی مورد توجه نهاد قدرت در ساختار شهر و ساختمان‌های نظامی و غیرنظامی هستیم. در این دوران سلطه‌ حاکمیت از طریق باستان‌گرایی، الگو‌برداری از مدلهای توسعه در شهرسازی اروپای قرن نوزدهم و ساخت بناهای عظیم و رفیع محقق شده است. این امر همسو با مدرنیته، القای قدرت، استقرار، پایداری و اعتبار بخشی به حاکمیت بوده است. در دوره‌ پهلوی دوم این روند با اندکی تغییر، از طریق توسعه‌ شهرها و ساخت بناهای عملکردی و یادمانی صورت گرفت و در این مسیر، هم‌زمان با توسعه و ساخت بناهای فرهنگی شاهد ساخت بناهای یادمانی هدفمند، از جمله یادمان آزادی هستیم که بار معنایی بیشتری را به‌همراه دارد. این کار با استفاده از الگوهای مختلف معماری ایرانی و مدرن، علاوه ‌بر ارائه‌ تعریف جدیدی از ایران مدرن، اهدافی مانند: نمایش شکوه و عظمت شاهنشاهی ایران، معرفی تمدن ایران باستان، اعتباربخشی به نظام شاهنشاهی و ایدئولوژی‌های حاکمیت را دنبال کرده است.

Reading the production of architectural space in the Pahlavi era and the domination of the institution of power; A Case Study of the Azadi Tower

Research Problem: The fact that the production of space in the modern world is dominated by the ruling institutions is one of the most controversial propositions in architectural theories, as urban space control is presented as a political tool to exercise the domination of governments. Space, as a political tool that is materialized through its representations in architecture and urban space, leads to the expansion of power in modern urban life. Lefebvre has addressed this issue through the representations of space in the theory of space creation, and deals with the issue that governments use architecture and urban planning as a tool to control people’s actions and thoughts and instill their desired ideologies into them. With regard to this, in this study, which aims to explain how to use architecture to dominate space and induce the desired meanings and concepts of governance, the dominance of governance institutions through representations of space in contemporary Iranian architecture was examined.Research Question: How has the government used architecture as a tool to dominate space? what meanings and concepts has the government sought to instill in people by using architecture?Research Method: Accordingly, in this research, which is based on the qualitative research method, data were collected based on the documentary method, field observations, and content analysis. Research findings were obtained. Since the beginning of developments in the field of city and architecture and the formation of new government structures and urban planning in Iran is from the Pahlavi period, the hypothesis of this study is that in the Pahlavi era, due to dictatorial thinking in line with the dictatorship in the world, the government used tools from architecture and urban planning, it seeks to induce its desired concepts and through this, it has dominated the space. Therefore, based on the theoretical foundations of the research, the Pahlavi period was studied.The Most Important Results and Conclusion: All developments in the field of architecture and urban planning in the first Pahlavi period, based on modern and nontraditional ideas, were carried out by the government and were in line with political and governmental programs and directly under the supervision of military organizations and the government. Therefore, in this period, we see the focus on political ideas and concepts in the structure of the city and military and civilian buildings. In the second Pahlavi period, this process took place through the development of cities and the construction of functional and memorial buildings. This trend continues in another way in the second Pahlavi period. Therefore, through the analysis of architecture and urban planning of the first Pahlavi period and the case study of the Freedom Monument as a political monument from the second Pahlavi period, the method of domination of space was investigated and the concepts of governance in these two periods were extracted. The results of this study shows This trend was achieved in the first Pahlavi period through archeology and the display of ancient architecture, modeling development models in nineteenthcentury European urbanism, and the construction of huge and lofty buildings. And confronting the tradition and instilling a sense of permanence, establishment, stability of the government and Pahlavi military authority. On the other hand, the construction of squares, which was functionally in line with the development of the city, also became a place to show the military power and authority of the government through purposeful naming and the use of tools. In other words, the institutions in power in this way have sought to realize the meanings and concepts considered in the urban spaces and architecture of this period. In the second Pahlavi period, hegemony through art and architecture has purposefully determined which subjects and historical events are worthy of public representation and where they should be placed to have the greatest impact, and in this regard simultaneously with the development and construction of cultural buildings. We are witnessing the construction of monumental buildings in a purposeful way, which has a greater meaning. Using different models of Iranian and modern architecture, in addition to presenting a new definition of modern Iran, it shows the glory of the imperial Iran, the civilization of ancient Iran and the validation of the imperial system and ideologies of government.