اخلاق و ارتباط آن با معماری

سکونت معماری به عنوان یک حرفه مهندسی و به سبب تاثیرات عمیق آن در زندگی و محیط زیست انسانی نیازمند اصول اخلاقی است. بر این پایه، مقاله حاضر بر آن است تا با بهره گیری از روش اسنادی و با رویکرد تفسیری، با تکیه بر مطالعات انجام شده، به تبیین ارتباط اخلاق و معماری بپردازد. بر اساس نتایج تحقیق، با بررسی مبانی نظری، پیشینه تحقیق و مطالعات اسنادی انجام یافته پیرامون موضوع می توان نسبت اخلاق و معماری را در سه حوزه کلی یعنی: اخلاق در حرفه معماری(اخلاق حرفه ای یا اخلاق شخص معمار)، اخلاق در معماری(صفات ساختمانی) و اخلاق و رفتار متاثر از محصول عمل معماری بررسی کرد. اخلاق حرفه ای در معماری در حوزه های اخلاق بندگی و جلب رضای خدا، اخلاق فردی همچون صداقت و تواضع فرد، اخلاق سازمانی(اجتماعی) مانند مشورت و احترام به حقوق و نظر دیگران و اخلاق زیست محیطی مانند توجه به معیارهای پایداری قابل پیگیری است. بنای معماری مکان نمودار شدن اخلاق فردی و حرفه ای معماران است. با حرفه ای گری، اخلاق مند شدن و مسئولیت پذیری معمار در قبال خود، خدا، طبیعت و دیگران، اثر معماری وی نیز با طراحی مناسب و اخلاقمند جلوه گر صفات اخلاقی خواهد شد. با عنایت به تاثیر معماری در اخلاق و رفتار انسان، چنین معماری ای ، نقش اساسی در افزایش سلامت روحی و روانی انسان خواهد داشت و اثرات اجتماعی، فرهنگی، کالبدی و محیطی آن متناسب با نیازهای ساکنان آن خواهد شد.