ناپرهیزی‌های اخوان ثالث «دربارۀ اخوان ثالثِ داستان‌نویس و واکاوی داستان‌های وی»

مهدی اخوان ثالث علاوه بر اشعار و تحقیقات ادبی، خودآزمایی هایی هم در داستان نویسی دارد که از آنها به «ناپرهیزی» تعبیر نموده است. این داستان ها، هرکدام مولفه ها و شناسه هایی دارند. درنگ بر زبان و محتوای آنها، ضمن تبیین چندوچون هنر داستان نویسی و تعریف تعلیق و شخصیت پردازی، از دیالوگی که در ابواب اندیشگی و زبانی میان داستان ها و شعرهای وی برقرار شده‌است پرده برمی دارد. همچنین هرکدام از آنها را می‌توان در ساحت های گوناگون بررسی کرد. در جنب داستان ها، مقدمه اخوان ثالث بر درخت پیر و جنگل نیز به قدر خود دربارۀ نگرش او به مدرنیسم داستانی محل تامل است که بررسیدن آن با برخی مسائل دیگر، خود از سرگردانی روشنفکریِ ایرانی در میان سنت و مدرنیته خبر می دهد. درنهایت آنکه با وجود قدر و قربی که می شود برای داستان های اخوان ثالث در نظر گرفت، باید پذیرفت که اخوان ثالث صرفاً با این داستان ها صرف‌نظر از شعرها و برخی از نوشته های تحقیقی، با اخوان ثالثی که می‌شناسیم و می ستاییم، قابل مقایسه نیست.

Reading the Stories of Akhavān Sales, the Storyteller

Mehdi Akhavān Sāles, apart from his poems and literary articles, has written a number of stories which he names some kind of “incontinence”. A deep contemplation on the form and content of these stories, reveals the dialog that takes place between his poetry and story writing and manifests components such as conversation, characterization, and suspension. Meanwhile Akhavān’s introduction to “Old Tree and the Forest” says a lot about the suspension of Iranian intellectuals between tradition and modernity. Although these stories are valuable in their own turn, they can never replace his poetry for which he has established an elevated place in Iranian contemporary literature.