چوبک و اندیشه وجودی (تحلیل داستان «انتری که لوتی‌اش مرده بود» در پرتو فلسفۀ اگزیستانسیالیسم)

در این نوشتار برخی از مولفه های اگزیستانسیالیسم همانند حذف واجب الوجود از مناسبات اجتماعی و فردی، وانهادگی، تنهایی و دلهره را در یکی از موفق‌ترین داستان‌های چوبک به نام «انتری که لوتی اش مرده بود» مورد بررسی قرار داده ایم؛ نتایج حاصل از دریافت و تشریح این اثر حاکی است که داستان به‌شدت تحت تاثیر فلسفۀ اگزیستانسیالیسم قراردارد؛ داستان با بیانی سمبولیک به دغدغه های وجودی انسان محصور در دنیای درهم‌شکستۀ معاصر می‌پردازد و به رنج‌های بی پایان این موجود وانهاده در عرصۀ هستی اشاره می کند. مخمل نماد و نمایندۀ انسان معاصر است که برای برون‌رفت از بحران‌های دنیای مدرن و بحران ذوب‌شدن در مفاهیم و مقولات کلی تلاش می کند و با جداشدن از پایگاه معنوی نیرومند خود، به عنوان بزرگ‌ترین عنصر ارزشگذار، به امید بازیابی تفرد و قرارگرفتن در جایگاه عامل ایجاد ارزش های مستقل پیش می رود. اما واقعیت‌های موجود، امکان توجه به ساحت آینده را از او سلب می کند و او درنهایت به دلیل عقبگرد به گذشتۀ تاریک، به بن بستی نفوذناپذیر برخورد می کند.

Existentialism in Sādeq Chubak’s “The Baboon Whose Buffoon Was Dead”

This article investigates a few basic concepts of Existentialism such as excluding existentia necessaria or necessary being from social and individual relations, detachment, loneliness, and anxiety in one of the most successful prose works of Sādeq Chubak, “The Baboon Whose Buffoon was Dead”. Fidings of the research demonstrate that the story is highly influenced by these concepts, and through employing a symbolic language, it deals with the existential obsessions of the people whose world is nothing but a process of destruction. The protagonist can be seen as the representative of contemporary man who does his best not to be drowned and preserve some principles and values that might be a release from this catastrophic situation, but in this attempt he neglects the positive function of future and his life turns out to be no more than a deadlock.