فرو‏پاشی بیناذهنیّت در سلوک محمود دولت‌آبادی

رمان سلوک اثر محمود دولت‌آبادی، از نمونه‏های خوبی است که می‏تواند از دیدگاه نظریه‏های روایت‏شناسی شناختی تحلیل و تفسیر شود. مسالۀ اصلی در این رمان بازنمایی کنش‏های ذهنی شخصیت‌محوری است. راوی سوم‌شخص نشان می‏دهد چگونه قِیس از طریق مرور رابطه با معشوقۀ پیشین خود، در تلاش است دلایل از هم‏پاشی تنها تجربۀ بیناذهنی زندگی‏ خود را دریابد. آن‏طور که از گفتگوهای درونی او پیداست، تمایل سیری‏ناپذیر قِیس به شناخت دیگری سبب شکل‏گیری تئوری‏های ذهنی او نسبت به دیگران می‏شود تا از انگیزه‏ها، افکار و رفتار آنها سر در بیاورد. با توجه به اینکه میزان بازنمایی آگاهی و فعالیت‌‌های ذهنی شخصیت‏های داستانی از مشخصه‏های بنیادین تعریف روایت در روایت‏شناسی شناختی به شمار می‌رود، مقالۀ حاضر از یک‏سو در تلاش است نقش بازنمایی کنش‏های ذهنی شخصیت‏ اصلی را در صورت‎بندی پیرنگ سلوک نشان دهد؛ و از سوی دیگر، دلایل شکل‏گیری و ازهم‏پاشی رابطۀ بیناذهنی قیس و نیلوفر را از منظر ذهن قیس بررسی می‏کند.

Disintegration of Intermentality in Dowlatābādi’s Solook

Solook by Mahmood Dowlatābādi is a typical example of a novel to be studied from the perspective of narratology. The main technical concern of the story is representing the mental activities of the protagonist. The third person narrator does his best to show how Qeys, the protagonist, through reviewing his relations with his exlover, looks for the causes of disintegraton of his sole intermental experience. His interior monologues reveal that Qeys is enthusiastically tempted to know what goes on in the heads of the others. Considering the fact that representation of mental activities can be one of the elements of narratology, the present article intends to follow this mental process in order to represent the disintegration of the mental relations between Qeys and Niloofar from the eyes of the former