بررسی شخصیت های داستان «اناربانو و پسرهایش» از منظرِ «تن بیگانه» کریستوا

ژولیا کریستوا، نظریه‌پرداز پساساختارگرای معاصر، ادراکی عمیق از بن‌مایه‌های مضمونی و نظریِ «ادبیات مهاجرت»، نظیر «دیگری»، «دیگربودگی»، «بیگانه» و «بیگانگی» به دست آورده‌است. او در کتاب بیگانه با خویشتن با واکاوی عوامل روان‌شناختی و جامعه‌شناختیِ دیگربودگی و تحلیل عمیق مفاهیم بیگانه و بیگانگی درصدد برمی‌آید که مولفه‌های هویت، درک مکان و زمان نزد بیگانه، نقش زبان مادری، گسست از فرهنگ خودی و مرگ تبار را در ساحت آفرینش‌های ادبی بررسی کند. در این نوشتار، داستان «اناربانو و پسرهایش» از مجموعه جایی دیگر، اثر گلی ترقی را انتخاب کرده‌ایم تا ببینیم آثار ترقی چگونه نمونه‌ا ی زبده از بازنمایی تجربه بیگانگی و دیگربودگی در متن ادبی به شمار می‌روند. خوانش این داستان با تکیه بر نظریه کریستوا نشان می‌دهد مهاجرت از سرزمین خود به سرزمینی دیگر، گسست «سوژه» از زبان مادری و درنهایت تزلزل هویتِ او را به دنبال دارد؛ «بیگانه» در هر مکان و زمانی، «دیگری» تلقی می شود و تعلیق در مکان و زمان مانع هویت‌یابی سوژه در مکانی مشخص می‌گردد.