گفتاری در روش‌شناسی نقد اسطوره‌شناختی: نقدی بر آفرین سیاوش

سیاوش با جایگاه اساطیری و رازناکش، یکی از شخصیت‌های مهم در اساطیر و حماسه‌های ایرانی است. این شخصیت تاکنون موضوع تحقیقات فراوانی هم در داخل و هم خارج ایران بوده‌است. در چند سال اخیر، کتابی با عنوان آفرینِ سیاوش به قلم خجسته کیا منتشر شده‌است که حاوی دیدگاه‌هایی چالش‌برانگیز و کم‌سابقه درمورد سیاوش است. با توجه به جایگاه مهم سیاوش در ادبیات حماسی و نیز مطالعات اسطوره‌شناختی، در این نوشتار با نگاهی به روش‌شناسی نقد اسطوره‌شناختی، به نقد و بررسی این کتاب می‌پردازیم و در خلال این بررسی‌ها، با محکِ نوع نگرشِ کیا به اسطوره و نیز شخصیت سیاوش، سعی شده تا چند و چونِ نگاه علمی به مقوله اسطوره نیز تبیین شود. نتایج این بررسی نشان می‌دهد که اِشکال عمده و بنیادین این کتاب، قیاس‌ها و نگرش‌های صرفاً روساختی در نگرش به داستان سیاوش است و این در حالی است که در نقد اسطوره‌شناختی باید از چنین قیاس‌ها و نگرش‌هایی پرهیز کرد.