تحلیل مفهوم ازخودبیگانگی در رمان‌های نوجوان

یکی از عمده‌ترین مسایل دنیای مدرن، موضوع ازخودبیگانگی است. در این پژوهش با رویکردی غیر‌پیدایشی، مولفه‌های ازخودبیگانگی در چهار اثر داستانی حوزه نوجوانان (مومو، شازده کوچولو، لافکادیو، آلیس در سرزمین عجایب) بررسی و روندهای ازخودبیگانگی مطرح‌شده در این آثار مشخص شده‌است. برای داده‌یابی، پژوهشگر از روش اسنادی و به‌منظور داده‌کاوی، از روش تحلیل محتوای قیاسی و استقرایی مایرینگ بهره گرفته‌است. روندهای ازخودبیگانگی در این آثار عبارت‌اند از: گذار از روح فردی به جمع‌گرایی افراطی و گذار از روح جمعی به فردگرایی افراطی. در داستان‌های بررسی‌شده، تودهای شدن وجه غالب است و ازخودبیگانگی بهعنوان حالتی مداوم - و نه مقطعی - معرفی شده‌است. افرادی که بهعنوان ازخودبیگانه معرفی شدهاند، گذار از ماهیت اولیه خود به ماهیت ثانویه را طی می‌کنند و بهتدریج وضعیتِ ازخودبیگانگی را به‌طور کامل میپذیرند و بر این مبنا دست به عمل میزنند.