نگرش احمد غزّالی به عشق بربنیاد نظریه استعاره شناختی

نظریه استعاره شناختی از دیدگاه‌های قابل توجه در زمینه تحقیقات زبان شناسی شناختی است که با توجه به نگاشت‌های متشکل از دو قلمرو منبع و هدف، به بررسی و تحلیل مفاهیم انتزاعی مطرح‌شده در زبان می‌پردازد. هدف نگارندگان در این مقاله بررسی مفهوم «عشق» برپایه بازیابی عناصر واژگانی در قلمروهای حسی این مفهوم در رساله سوانح العشّاق خواجه احمد غزّالی (520 ق) به منظور مشخص‌کردن شبکه‌های استعاری و کشف استعاره‌های کانونی و اصلی این مفهوم و درنهایت رسیدن به دیدگاه نویسنده درباره عشق بوده‌است. نگارندگان با استفاده از نظریه استعاره شناختی به بررسی مفهوم عشق در متن فوق پرداخته و نشان داده اند که دیدگاه غزّالی به عشق دیدگاهی زاهدانه و عابدانه است، نه عاشقانه.