تحلیل نشانه‏شناختیِ داستان کوتاهِ داش‏آکل

نشانه‏شناسی به مثابه نظریه‏ای ادبی در چند دهه آخر قرن بیستم توجهات زیادی را به خود جلب کرده‌ و در برنامه‏های درسی و نظریه‏ انتقادی جایگاه ویژه‏ای یافته‌است. پژوهشِ حاضر نیز در پی آن است تا رویکردی نشانه‏شناختی را در تحلیل داستان کوتاهِ «داش‌آگل» از صادق هدایت به کار گیرد. هدف ما خوانش متن با استفاده از عناصر موجود در آن، برای دست یابی به معناهای آشکار و پنهان متن است. در این راه از کوچک‏ترین عناصر موجود در متن تا بزرگ‏ترین آن بهره می‌گیریم، زیرا معنا چیزی انتزاعی و فضایی است و زمانی می‏تواند صورتی عینی یابد که به لفظ درآید. تحقق این عینیت هم در گرو عناصر زبانی است: آوا، واژه، گروه، جمله و در نهایت متن. یافته‌ها حاکی از آن است که فضای عمومی داستان با زبان متن همراه است و سازوکارهای زبانی در راستای القای معنای موردنظر عمل می‌کنند.