بررسی عنصر روایت در قصه حسین‌کرد شبستری

قصه حسین کرد شبستری از معروف ترین داستان‌های عامیانه فارسی، متعلّق به اواخر دوره صفوی و پدیدآورنده آن نامعلوم است. مضمون داستان زورآزمایی پهلوانان شیعه مذهب ایرانی است که در زمان حکومت شاه‌عباس، با دشمنان دین و مملکت می‌جنگند. در مقاله حاضر، ویژگی های روایت در این داستان بررسی شده و با ذکر شواهدی از متن نشان داده شده‌است که روایت آن به شیوه دانای کل و از زاویه دید بیرونی و دارای بسیاری از مختصّات زبانیِ روایت شفاهی و نقالی ایرانی است. کانون توجه راوی بیشتر اتفاقات و کنش‌های داستان است و طبعاً گفتگو و توصیف کمتر در روایت این قصه دیده می شود. راوی به شخصیت اصلی داستان توجه ویژه دارد، در قبال شخصیت‌های مثبت و منفی موضع‌گیری می کند و گاه به شیوه راویان قدیم برای پیشبرد روایت از دخالت در متن و برخی شگردهای دیگر استفاده کرده‌است.