تعیین اثر تغییرات تعداد تنفس بر نتیجه جداسازی از تهویه مکانیکی در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه

مقدمه : هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین اثر تغییرات تعداد تنفس (respiratory rate) بر نتیجه جداسازی از تهویه مکانیکی در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان گلستان اهواز از فروردین تا خرداد سال 1399 بوده است. مواد و روش ها : مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی و توصیفی و تحلیلی می باشد. جامعه آماری مورد پژوهش در مطالعه حاضر، کلیه بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری شده در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان گلستان اهواز از فروردین تا خرداد سال 1399 هستند. حجم نمونه در مطالعه حاضر برابر 135 نفر به دست آمده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss 24.0 استفاده گردید. سطح معنی داری برای کلیه آزمون های فوق 05.0 در نظر گرفته شده است .یافته ها : بیشترین فراوانی علت نیاز به تهویه مکانیکی در بیماران مورد مطالعه به دنبال جراحی و آسیب حاد مغزی و دیسترس تنفسی بوده است. بر اساس یافته های مطالعه حاضر ، در مجموع 52.6 درصد از بیماران تحت تهویه مکانیکی جداسازی موفقی داشته اند. میزان کات آف تعداد تنفس جهت جداسازی موفق از تهویه مکانیکی برابر rr>20 به دست آمده است. تقریبا برای 67 درصد بیماران با rr<20 نتیجه جداسازی از تهویه مکانیکی موفق بوده است و برای 60 درصد بیماران با تعداد تنفس rr>20 نتیجه جداسازی ناموفق بوده است. همچنین میزان حساسیت و ویژگی با تعیین کات آف rr>20 برابر 70 درصد و 60 درصد به دست امده است. به عبارتی 70 درصد بیماران با نتیجه جداسازی ناموفق rr>20 و 60 درصد بیماران با نتیجه جداسازی موفق rr<20 داشته اند.نتیجه گیری : بر اساس نتایج مطالعه حاضر تعداد تنفس رابطه معنی داری با نتیجه جداسازی از تهویه مکانیکی داشته است. بیماران با تعداد تنفس بالا عمدتا نتیجه جداسازی از تهویه مکانیکی ناموفقی داشته اند. همچنین میزان حساسیت در مطالعه حاضر با cut of rr>20 برابر 70 درصد به دست آمده است. به عبارتی 70 درصد بیماران با نتیجه جداسازی ناموفق rr>20 داشته اند. 60 درصد از بیمارانی که تعداد تنفس بالای 20 داشته اند نتیجه جداسازی ناموفقی داشته اند.