مقایسه تجویز پره مدیکیشن دکسمدتومیدین و رمیفنتانیل و لابتالول قبل از انجام الکتروشوک بر پاسخهای همودینامیک و زمان تشنج در بیماران سایکوتیک

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر مقایسه تجویز پرهمدیکیشن دکسمدتومیدین و رمیفنتانیل و لابتالول قبل از انجام الکتروشوک بر پاسخ های همودینامیک و زمان تشنج در بیماران سایکوتیک بود. مواد و روشها: مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور بود و تعداد ١٤٤ بیمار کاندید ect شدند. بیماران به صورت تصادفی به ٤ گروه تقسیم شدند. در گروه دکسمدتومیدین دارو با دوز ٥/ ٠ میکروگرم به ازای هر کیلوگرم و در گروه لابتالول دارو با دوز ٢/ ٠ میلیگرم در کیلوگرم و در گروه رمیفنتانیل دارو با دوز ١ میکروگرم در کیلوگرم و در گروه دارونما هم ٢٠ میلی لیتر نرمال سالین داده شد. به فاصله هر ٥ دقیقه تا هنگام انتقال بیمار به بخش، میانگین فشار خون شریانی و ضربان قلب و اشباع اکسیژن شریانی بیماران ثبت گردید. مدت زمان ریکاوری، مدت زمان تشنج و میزان رضایتمندی بیمار ثبت گردید. سپس داده ها توسط نرم افزار ٢٠ spss آنالیز گردید. نتایج: فشار خون و ضربان قلب در گروه دکسمدتومیدین کمتر از سایر گروه ها بود ( ٠٠٠١ / p= ٠ ). مدت زمان ریکاوری در گروه رمیفنتانیل کمتر از سایر گروه ها و بیشترین مدت زمان ریکاوری برای گروه دکسمدتومیدین بود ( ٠٠٠١ / p=٠ ). مدت زمان تشنج و انرژی انتخابی در گروه دکسمدتومیدین کمتر بود ( ٠٠٠١ / p= ٠ ). بیشترین میزان رضایتمندی در گروه دکسمدتومیدین بود ( ٠٠٠١ / ( p= ٠بحث و نتیجه گیری : دکسمدتومیدین با دارا بودن بالاترین رضایتمندی در بیماران و عدم ایجاد اختلال همودینامیک نیازمند به اقدام درمانی میتواند گزینه مناسبی در بیماران کاندید الکتروشوک باشد البته این دارو تا حدودی سبب افزایش مدت ریکاوری میگردد، همچنین رمیفنتانیل نیز گزینه خوبی برای استفاده در هنگام القاء بی هوشی برای ect است و میزان رضایتمندی بیماران نسبت به آن در درجه دوم بعد از دکسمدتومیدین قرار دارد و در مطالعه ما اختلال همودینامیک نیازمند اقدام درمانی تولید نکرد. لذا به نظر ما هر یک از این دو دارو بسته به تشخیص متخصص بیهوشی و دردسترس بودن میتواند گزینه مناسبی جهت استفاده در ect باشد.