مقایسه ترکیب دگزامتازون و متوکلوپرامید با اندانسترون و اپرپیتانت بر تهوع و استفراغ پس از جراحی عروق بزرگ در القاء بیهوشی با اتومیدیت

پیشزمینه: تهوع و استفراغ یکی از مهمترین شکایات بیماران بعد از اعمال جراحی است که حتی از درد نیز بدتر ذکر شده است. اتومیدیت برای القاء بیهوشی عمومی در جراحیهای با ریسک بالا انتخابی است. یکی از عوارض آن، میزان بالای تهوع و استفراغ پس از جراحی ( ponv ) است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تاثیر ترکیب اندانسترون واپرپیتانت با ترکیب دگزامتازون و متوکلوپرامید در کاهش ponv در بیمارانی بود که با القاء بیهوشی توسط اتومیدیت، تحت جراحی عروق بالای اینگوینال قرار گرفتند.مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی ١٢٠ بیمار به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول ( mg (dm ٨ دگزامتازون و ١٠ میلیگرم متوکلوپرامید و گروه دوم ( ٨٠ (oa میلیگرم اپرپیتانت و ٤ میلیگرم اندانسترون دریافت میکردند. در نهایت دو گروه از نظر میزان بروز ponv در سه ساعت اول پس از مقایسه شدند.یافته ها: در سه ساعت اول پس از جراحی ٢٦ نفر در گروه dm و ١٢ بیمار در گروه ( oa ) دچار تهوع شدند. همچنین در گروه ٤ ، dm بیمار دچار استفراغ شدند در حالی که در گروه ( oa ) هیچ بیماری دچار استفراغ نشد. آزمون کای دو نشان داد که دو گروه از این نظر با یکدیگر تفاوت آماری معناداری دارند ( ٠٣١ / p =٠ و (.p =/٠٤٣نتیجه گیری: مطالعه ما نشان داد که استفاده از اندانسترون به همراه اپرپیتانت در جراحیهای عروق بزرگ تا حد زیادی از بروز ponv در بیمارانی که تحت القاء بیهوشی عمومی با اتومیدیت بودند پیشگیری کرد. البته دو دارویاندانسترون و اپرپیتانت نسبت به دو داروی دگزامتازون و متوکلوپرامید در کاهش ponv موثر تر واقع شدند.