بررسی و مقایسه دوز اکسی توسین تجویز شده در سزارین الکتیو بر اساس الگوریتم rule of threes با پروتکل استاندارد مرجع ویلیامز

مقدمه: تجویز داروهای یوتروتونیک طی عمل سزارین بسیار متغیر است. هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه دوز اکسی توسین تجویزی بر اساس الگوریتم rule of threes با پروتوکل ویلیامز در زنان کم خطر از جهت آتونی رحمی بعد از زایمان است. مواد و روشها: مطالعه به صورت آینده نگر و سه سوکور بر روی ١١٠ بیمار انجام شد که طبق تقسیم بندی انجمن متخصصان بیهوشی آمریکا ( asa ) در دو گروه ١ و ٢ تقسیم شدند و تحت عمل جراحی سزارین قرار گرفتند. بیماران بر اساس روش دریافت اکسی توسین به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: گروه یک اکسیتوسین را به روش rule of threes دریافت کردند و گروه دو بر اساس پروتوکل ویلیامز دارو را دریافت نمودند. مصرف اکسی توسین و پارامترهای همودینامیک در هر دو گروه ثبت و مقایسه شد. یافته ها : میانگین دوز مصرفی اکسی توسین در گروه ٩٤ rule of threes /± ٠ ٣٢ / iu) ٣ ) بود در حالی که میانگین دوز اکسیتوسین مصرفی در گروه ویلیامز ٠/ ٠± iu) ٦ ) بود که روش آماری تی مستقل، اختلاف معنی داری را بین دو گروه از نظر دوز مصرفی اکسی توسین نشان داد ( p<0.001 ). میانگین دوز مصرفی مترژن در گروه اول ٠٣ /٠ ٠ ± ٠٢ / ٠ میلی گرم بود. در حالی که میانگین دوز مترژن مصرفی در گروه دوم ٠٢ / ٠ ± ٢/ ٠ میلیگرم بود که با روش آماری تی مستقل اختلاف معنی داری را از نظر مصرف مترژن نشان داد ( p<0.001 ). از تعداد ٥٥ بیمار در گروه اول به ترتیب در دقایق ٣ ، ٦، ٩، ١٢ و ١٥ تعداد ٨٩ %، ٩٨ %، ٩٨ %، ١٠٠ %و ١٠٠ % بیماران تونسیته مناسب رحمی داشتند در حالی که در گروه دوم از ٥٥ بیمار در دقایق ٣، ٦ و ٩ هیچکدام تونیسیته مناسب رحمی نداشتند ولی در دقایق ١٢ و ١، ٥ ٩٦ % از بیماران تونیسیته مناسب رحمی داشتند. هیچگونه اختلاف معنی داری در همودینامیک مادری، اثرات جانبی و خون از دست رفته بین دو گروه دیده نشد. نتیجه گیری: در هر دو روش هیچگونه تغییرات غیر طبیعی در همودینامیک و نیز عوارض مرتبط با دوز بالای اکسی توسین مشاهده نشد. از مزیت های روش rule of threes ، اثربخشی بالا و زمان کوتاه تر در رسیدن به تونیسیته رحمی مناسب مشخص شد و به خط دوم درمانی نیز نیاز نشد. عوارضی همچون آتونی و خونریزی غیر طبیعی در پیگیری های یک روزه نیز مشاهده نشد.