بررسی تاثیر نبولایزر هپارین در پیشگیری از آسیبهای ریوی ناشی از تهویه مکانیکی

مقدمه: بیمارانی که بیشتر از ٤٨ ساعت تحت تهویه مکانیکی قرار میگیرند در معرض آسیبهای ریوی ناشی از تهویه مکانیکی قرار دارند. اعتقاد بر آن است که میزان بسیار بالایی از آسیبهای ناشی از تهویه مکانیکی زمینه التهابی دارد. اثرات ضد التهابی هپارین در مطالعات متعدد انسانی و حیوانی نشان داده شده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثرات نبولایزر هپارین در پیشگیری از آسیبهای ریوی ناشی از تهویه مکانیکی است. مواد و روشها: ٦٠ بیمار بالغ که بیشتر از ٤٨ ساعت نیاز به تهویه مکانیکی داشتند، در این مطالعه ی آینده نگر غیر تصادفی کنترل شده وارد شدند. بیماران به مدت ٥ روز نبولایزر هپارین با دوز ١٠٠٠٠ واحد هر ٦ ساعت دریافت کردند.گروه کنترل، طبق روش درمانی روتین مرکز، نبولایزر بودزوناید دریافت کرد. در طول این مطالعه تغییرات فشار اکسیژن به درصد اکسیژن ( pao2/fio2 ) و شاخص rsbi1 به عنوان هدف اولیه مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: میانگین روزانه pao2/fio2 از نظر آماری تفاوت قبل توجهی بین دو گروه نداشت ( ٦/ ١١ ± ١٨٧ و ٦/ ١١ ± ١٧١ ، ٣٥ / =p) .همچنین شاخص rsbi نیز تفاوت خاصی بین دو گروه نداشت ( ٥٨ / =p). تجویز هپارین، باعث افزایش تعداد روزهای بدون تهویه مکانیکی بین بیماران زنده شد اما از لحاظ آماری معنیدار نبود ( ٦/ ١٠ ± ٧/ ٧ و ٨± ١/ ٥، ٩٥ درصد فاصله اطمینان – ٥/ ٧- ٢/ ٢، ٢٨ / p= ٠ ). موفقیت در جدا کردن بیمار از دستگاه تهویه مکانیکی در گروه نبولایزر هپارین بالاتر بود ( ٤٢ / =p) هیچ گونه عارضه جانبی جدی از نبولایزر هپارین مشاهده نشد. بحث: نتایج این مطالعه نشان میدهد که تاثیرات کلی و مثبت نبولایزر هپارین حداقل قابل مقایسه با یک کورتیکوستروئید قوی مثل بودزوناید است. هپارین میتواند به عنوان یک داروی موثر و ایمن برای پیشگیری از آسیبهای ریوی ناشی از تهویه مکانیکی مورد توجه قرار گیرد.