اکسیژن رسانی به کلیه و حفظ شرایط پایدار همودینامیک آن

آسیب های کلیوی ، بعنوان یک معضل عمده در سطح بهداشت جهانی مطرح می باشد که به دلایل متعددی همچون ایسکمی با خونرسانی مجدد ، جراحی های قلبی –عروقی و تجویز رادیو داروها ایجاد می شود. بررسی های صورت گرفته بر روی بیماران دچار اختلالات حاد و مزمن کلیوی از برهم خوردن تعادل اکسیژن در این بیماران حکایت داشته است. در نتیجه این فعل و انفعالات بافت کلیوی دچار فیبروز و آسیب های غیرقابل برگشت خواهد شد. بدین ترتیب، توجه به اکسیداسیون هدفمند بافت کلیه جهت درمان و یا تقلیل آسیب های کلیوی در دستور کار بسیاری از تیم های درمانی قرار گرفته است.