پپتیدهای ضدمیکروبی عامل مهم ایمنی زیستی در موجودات زنده چند سلولی

به طور کلی، موجودات زنده چند سلولی در هماهنگی با میکروب ها زندگی می کنند. قرنیه ی چشم یک حیوان تقریبا همیشه فاقد علایم عفونت است. حشره بدون لنفوسیت و پادتن رشد و نمو می کند. دانه ی گیاه به خوبی از بین میکروب های خاک جوانه می زند. چه طور این اتفاق می افتد؟ گیاهان و جانوران هر دو پپتیدهای ضدمیکروبی موثر و متنوعی دارند، که برای دفع انواع میکروب ها، از جمله باکتری ها، قارچ ها، ویروس ها و تک سلولی ها از آن ها استفاده می کنند. این پپتیدها چه نوع مولکول هایی هستند؟ چگونه جانوران برای دفاع از خود، آن ها را به کار می گیرند؟ با توجه به این که نیاز به آنتی بیوتیک های جدید هر روزه بیش تر می شود، آیا می توانیم براساس الگوی که این مولکول ها ارائه می دهند، داروهای ضد عفونی طراحی کنیم؟

Antimicrobial Peptides an Important Factor Biosafety of Multicellular Organisms

Multicellular organisms live, by and large, harmoniously with microbes. The cornea of the eye of an animal is almost always free of signs of infection. The insect flourishes without lymphocytes or antibodies. A plant seed germinates successfully in the midst of soil microbes. How is this accomplished? Both animals and plants possess potent, broadspectrum antimicrobial peptides, which they use to fend off a wide range of microbes, including bacteria, fungi, viruses and protozoa. What sorts of molecules are they? How are they employed by animals in their defence? As our need for new antibiotics becomes more pressing, could we design antiinfective drugs based on the design principles these molecules teach us?