ارزیابی این‌باوری از منظر استدلال‌های فیلسوفان تحلیلی معاصر در دفاع از این‌بودگی

برخی از فیلسوفان تحلیلی معاصر استدلال‌هایی برای اثبات این‌بودگی در موجودات ارائه کرده‌اند که می‌توان آن‌ها را به دو دسته کلی تقسیم کرد. دسته نخست، استدلال‌های موسوم به تصورپذیری و  دسته دوم استدلال‌های مشهور به پارادوکس چیزم است. تمام این استدلال‌ها به دنبال اثبات ویژگی‌ای غیر‌‌کیفی در اشیا یا هر یک از جهان‌های ممکن‌‌ هستند که این ویژگی می‌تواند به‌نحوی منحصر به فرد آن شیء یا جهان‌ ممکن را از دیگر اشیا یا جهان‌‌های ممکن متمایز سازد. این ویژگیِ غیرکیفیِ خاص، همان این‌بودگی است. در این مقاله ضمن بررسی هر دو دسته از استدلال‌هایی که تاکنون برای این‌باوری ارائه شده، نقد‌هایی را که بر این استدلال‌ها وارد است، بررسی کرده و به این نتیجه رسیده‌ایم که هیچ یک از آن‌ها از منظر مخالفت با این‌باوری خدشه‌‌ناپذیر نیست. از سوی دیگر، با بیان تبعات و چالش‌هایی که مخالف این‌باوری با آن مواجه است به این ارزیابی کلی دست یافته‌ایم که این‌باوری ورای غیرقابل‌قبول بودن و یا دست‌کم قابل مناقشه بودن تمام استدلال‌هایش، ایده‌ای قابل‌پذیرش است؛ زیرا حتی با صرف‌نظر از چالش‌هایی که مخالفان ‌این‌باوری با آن مواجه هستند، این‌باوری برای فهم تمایزات موجودات از یکدیگر تبیینی قابل‌قبول‌تر از ضداین‌باوری به نظر می‌رسد.

evaluation of haecceitism from the viewpoint of the contemporary analytical philosophers’ arguments in defense of haecceity

contemporary analytical philosophers have provided arguments to prove haecceity in beings. these arguments can be divided into two general categories. the first category is called conceivability arguments and the second category is the arguments known as the chisholm’s paradox. all these arguments seek to prove a non qualitative feature in objects or any of the possible worlds, which can exclusively distinguish that object or possible world from other objects or possible worlds. this special non qualitative feature is specific to haecceity. this article while touching upon both categories of arguments that have been presented so far for haecceitism, has examined the critiques offered on these arguments and came to the conclusion that none of these arguments are inviolable from the perspective of opposition to haecceitism. on the other hand, by stating the consequences and challenges encountered by the opponents of haecceitism, it has generally assessed that haecceitism is an acceptable idea despite the fact that all its arguments are unacceptable or at least debatable; because, even irrespective of the challenges faced by the opponents of haecceitism, it seems to be a more acceptable explanation for understanding the distinctions of beings from one another.