هویت مکان از دیدگاه نظریه نسبیت و مکانیک کوانتومی، مطلق انگاری نسبی یا نسبی‌گرایی مطلق

بررسی هویّت مکان در فیزیک نظری همواره مورد توجه و مناقشه بوده است. نیوتن بر مبنای  مکانیک کلاسیک به مکان مطلق معتقد بود؛ امّا لایب نیتس در همان زمان مکان را امری نسبی و ناشی از موقعیت اشیاء نسبت به یکدیگر می دانست. این بحث تا آنجا ادامه یافت که نظریاتی بینابینی نیز شکل گرفت. نظریۀ نسبیّت خاص، دیدگاهی نسبی گرا دارد اما نسبیّت عام تا حدودی مطلق‌انگار جلوه می کند؛ از این‌رو به نظر می‌رسد که رویکرد نسبیّت به هویّت مکان با نوعی دوگانگی همراه است. از سوی دیگر مکانیک کوانتومی نیز با طرح نظریۀ اربیتال و تعریف فضا بر مبنای احتمال حضور ذرّات، نگرشی نسبی گرا دارد؛ لکن آنجا که موقعیت هر ذرّه را میان دیواره‌های پتانسیلی ناشی از توابع انرژی محدود می کند، به سمت هویّتی مطلق گرا سوق می یابد. بدین ترتیب می توان نگرش کوانتومی نسبت به مکان را نیز درگیر با نوعی دوگانگی قلمداد کرد.

The nature of space from the view of thetheory of relativity and quantum mechanicsRelative absolutism and absolute relativism

Investigating space identity in theoretical physics has variously been among debating and noticeable issues. While, Newton believed in absolute space based on classic mechanics, Leibniz pleased spaced to be a relative issue simultaneously and considered it with relation to the position of objects to each other. Thus, this discussion continued so as intermediary theories were developed. The specific theory of relativity believes in relativism but general relativity appears to be absolute, hence it seems that relativity approach to the space identity faces with the challenges of duality somehow. On the other hand, quantum mechanics theory has a relative attitude to this issue based on the possibility of presence of particles by formulating the Orbital Theory and defining space. However, as the position of each particle is limited within the potential walls due to energy functions, it leads to an absolute identity. Thus, the quantum view of the space could also be regarded as a kind of duality.