مشارکت دانشجویان در تدریس از دیدگاه اعضای هیات علمی: یک مطالعه کیفی

مقدمه و هدف: تدریس، اقدامی هدف دار در فرآیند آموزش است که توسط استاد طراحی، اجرا و ارزشیابی می شود. یکی از موثرترین ترفندهای آموزشی که می تواند منجر به یادگیری موثر در دانشجویان شود، استفاده از مشارکت دانشجویان در تدریس است. پژوهش حاضر به تبیین پدیدارشناسی مشارکت دانشجو در تدریس از دیدگاه اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین پرداخته است.روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه کیفی از نوع آنالیز محتوا است. ملاک انتخاب مشارکت کنندگان، داشتن سابقه تدریس حداقل 5 سال به عنوان عضو هیات علمی پیمانی، رسمی آزمایشی و رسمی قطعی بود. تعداد مشارکت کنندگان بر اساس معیار ذهنی اشباع داده ها از دیدگاه پژوهشگران 8 نفر بسنده شد. برای جمع آوری اطلاعات از مصاحبه های باز و نیمه ساختاریافته استفاده گردید. پس از کدگذاری واحدهای معنایی مضامین و زیرطبقات استخراج گردید.یافته ها: تحلیل مصاحبه ها ما را به سه مضمون اصلی »مهارت «، »قوانین و مقررات « و »شرایط « رهنمون ساخت. مضمون نخست به دو زیر طبقه »مهارت استاد « و »مهارت دانشجو « مجزا شد. طبقه »قوانین و مقررات « به دو زیر طبقه »قوانین ارزشیابی « و »مقررات آموزشی « تفکیک شد. »شرایط معنوی « و »شرایط فیزیکی « نیز زیر طبقات »شرایط « بودند.نتیجه گیری: اگرچه برخی عناصر تدریس مشارکتی قابل تغییر و تعدیل نیست، لیکن توجه به عناصر قابل تعدیل آن مورد توصیه پژوهشگران است. از سویی دیگر، لازم است نسبت به نیازهای آموزشی استادان و دانشجویان در زمینه دو مقوله اساسی در تدریس مشارکتی؛ »مهارت ارتباط موثر « و »مهارت بحث گروهی « اهتمام جدی صورت گیرد.