petal of resistance: language as a backbone of identity reconstruction in naipaul’s the mimic men

This paper tends to examine resistance through narratives in the postcolonial context. it focuses on the postcolonial counter-discourse in naipaul’s novel, the mimic men (1967), through the analysis of ralph singh’s, use of the english language as a subversive tool by which he attempts to reconstruct his identity. this research presents an analytical framework for analyzing the novel’s discourse, which concentrates on the writer’s narrative tactics and use of language, abrogation and appropriation, to oppose the prevailing culture. however, in the postcolonial era, a distinct discourse emerged through scholarly panel discussions like ngugi’s, hall’s, fanon's and bhabha's concepts about language, culture and the oppressed people’s psyche along with some defensive mechanisms such as mimicry and hybridity, which, in return, theorized resistance and identity reconstruction through language. thus, this study will critically explore the exiled subjects’ resistance rhetoric in order to determine the migrants’ existence and identity reconstruction in the western sphere through an examination of the use of mimicry and hybridity in the novel. although the novel is mostly written in english, the use of some exospheric references give it sense of nativism and make it as a sarcastic postcolonial narrative that criticizes the colonial hegemony and sheds light on the dilemma of the colonized individual’s psychological melancholy.

گلبرگ مقاومت: زبان به عنوان پشتوانه بازسازی هویت در مردان مقلد اثر نایپل

این مقاله به بررسی مقاومت از طریق روایات در حوزۀ پسااستعماری می‌پردازد. که بر گفتمان ضد پسااستعماری در رمان نایپل، مردان مقلد (1967) از طریق تحلیل رالف سینگ با استفاده از زبان انگلیسی به عنوان ابزاری خرابکارانه که با آن تلاش می‌شود هویت خود را بازسازی کند، متمرکز است. این پژوهش با چارچوبی تحلیلی به تحلیل گفتمان رمان، که بر تاکتیک‌های روایی نویسنده و استفاده از زبان، نسخ و تصاحب جهت مقابله با فرهنگ حاکم ارائه شده می‌پردازد. با این حال، در دوران پسااستعماری، گفتمانی متمایز از طریق میزگردهای علمی مانند مفاهیم نگوگی، هال، فانون و بابا در مورد زبان، فرهنگ و روان مردم تحت ستم، همراه با برخی مکانیسم‌های دفاعی مانند تقلید و دو ر‌گه شدن، که در مقابل، نظریه‌پردازی مقاومت و بازسازی هویت از طریق زبان است ظاهر شد. بنابراین، این پژوهش به بررسی انتقادی لفاظی‌های مقاومت سوژه‌های تبعیدی می‌پردازد تا با بررسی استفاده از تقلید و دورگه در رمان، وجود و بازسازی هویت مهاجران در حوزه غرب را مشخص کند. اگرچه زبان این رمان بیشتر انگلیسی است، اما استفاده از برخی ارجاعات بیرونی به آن حس بومی‌گرایی می‌دهد و آن را به روایتی طعنه‌آمیز پسااستعماری تبدیل می‌کند که هژمونی استعماری را نقد می‌کند و معضل مالیخولیا روانی فرد استعمارشده را روشن می‌کند.