بی‌خوابی و خواب و رویا در اشعار سعدی و پترارک

پدیدۀ بی‌خوابی، یکی از مضامین شعری است که به‌عنوان یک خصیصه و سبک شعری در اشعار سعدی دارای بسامد فراوانی می‌باشد. بی‌خوابی عاشق، موضوعی است که شاعران چه در ادبیات غربی و چه در ادبیات شرقی، با محوریت آن، اشعار زیبایی سروده‌اند که حاکی از رنج و دردِ شبانه و اندوه شاعر از هجر و فراق یار و تداعی خاطرات معشوق می‌باشد. شاعران در‌این بخش، از بی‌خوابی‌های شبانه و طولانی‌بودن شبِ عاشق بسیار سروده‌اند. رویا و خواب نیز از‌جمله عناصر راز‌آلود و شگفت‌انگیزی است که معمولاً به‌‌دنبال پدیدۀ بی‌خوابی، همیشه در اشعار شاعرِ عاشق دیده می‌شود. شاعران در خواب و رویا، به آرزوها و رویاهایِ دست‌نیافتة خویش دست می‌یابند. در‌این مقاله نویسندگان، با مطالعه بر روی مصادیقی از دو پیکرة شعری و در پی بررسی تطبیقی بین بی‌خوابی‌های شبانه و خواب و رویاهای این دو شاعر بزرگ، به‌دنبال تفاوت‎ها و شباهت‌ها، میان آثار ایشان می‌باشند. با‌توجه به تاثیری که فرهنگ و ادبیات ملل بر روی یکدیگر دارند تعمّق و بررسی در‌این پدیده ضروری به‌نظر می‌رسد. در‌انتهای تحقیقات به شباهت و تفاوت‌های موجود میان بی‌خوابی‎های عاشق و استفاده از خواب و رویا در اشعار این دو چهرة فاخر در ادبیات غنایی شرق و غرب دست یافتیم.