ادعایی بزرگ، حقیقتی آشکار

اشعاری که توسط شاعران هردوره عرضه می‌شود به‌طور عام در قالب موضوعی از موضوعات شعری قرار می‌گیرد. یکی از اغراض شعری «فخر» است که از قدیم تا امروز در شعر فارسی و عربی رایج بوده است. در دوره‌ی معاصر «شعر فخر» گاهی شکل جدیدی به خود می‌گیرد که با مبالغه‌ای ویژه و رنگ و طراز جدیدی عرضه می‌شود که شاعر را خودشیفته و شعر را در قالب مکتب نارسیسم قرار می‌دهد. بیت سوم غزلی از حافظ در قالب هیچ موضوعی از موضوعات شعری قرار نمی‌گیرد، هرچند در نگاه نخست در قالب «شعر فخر» است. در این پژوهش پس‌از نگاهی به «شعر فخر» در شعر بعضی از شاعران نام‌آور و تمرکز بر فخریات حافظ و اشعاری که در مقابل «فخر» است، در پی اثبات این حقیقت هستیم که بیت مذکور حافظ نوع دیگری‌ست و ادعایی بزرگ و ویژه است که به‌صورت حقیقتی آشکار و باشکوه جلوه‌گر شده است که توجه‌به درونمایه‌ی آن دارای آثار ارزنده‌ای‌ست.

A Great Claim, An Obvious Fact

The poems presented by poets in each era, are generally contained in the form of poetic subjects. Glory is one of the poetic motives which has been common from the past up to the present in the Persian and Arab poems. In the contemporary period, the Glory Poem sometimes takes a new form which is presented by a specific exaggeration and on a new level so that the poem is included in the Narcissism School and the poet as a narcissist. The third verse of a poem by Hafez is not included in any poetic subjects although at first glance, it seems to be in the form of Glory Poem. In this research, after studying the Glory Poem in the poems of known poets and by considering the Glories of Hafez and those poems in contrast to Glory, we want to prove the fact that the mentioned verse by Hafez is of a different type. And this is a great claim which is manifested in the form of an obvious and glorious reality which considering its content will have great consequences.