التّخییل الذّاتی/ اضفاء التّخییل على التّجارب الشّخصیة ذاکرة الماء لواسینی الاعرج انموذجا

تختلف الرّوایه السّیرذاتیه عن السّیره الذّاتیه الحقیقیه باعتبار هذه الاخیره تعتمد الوقائع الشخصیه والحقیقیه للذّات الکاتبه، ولا یجوز لها ان تقول شیئا او ان تتحدّث عن امر لا علاقه لها به بتاتا. ویوثّق الکاتب ضمنها تجربته الشّخصیه وفق الشّروط التی ارتضاها فیلیب لوجون. فی حین انّ الرّوایه السّیرذاتیه تنتمی الى الجنس الرّوائی الّذی یلجا الکاتب فیه بالدّرجه الاولى الى عنصر الخیال فی عمله الادبی مستفیدا من العوامل والتّقنیات التی تجعل من روایته عملا ادبیا راقیا بتوفّره على ما یسمّى بالجمالیه. والدّلیل على ذلک انّ الرّوایه السّیرذاتیه یطلق علیها حالیا مصطلح التّخییل الذّاتی لمیلها الى الخیال اکثر فی تصویر الوقائع الحقیقیه. حیث انّ الکاتب یقوم بنقل الواقع الى الآخر بصیغته الابداعیة.

Selfimagination/Add Imagination on Personal Experiences: Wacini Laredj’s Dakira ElMa (Water’s Memory Model)

The autobiographical novel differs from the real autobiography since the latter relies on personal and real facts of the writing ego, and the writer is not allowed to say or talk of something that is not related to him. The writer includes his personal experience in the writing according to the conditions set by Philippe Lejeune. Whereas the autobiographical novel belongs to the novelistic genre in which the writer has recourse in the first place to the element of imagination in his artistic work, taking advantage of the factors and techniques which make his novel a higher artistic work since it provides aesthetics. The proof is that the autobiographical novel is given the term “Selfimagination” at present because of its propensity for imagination in describing real facts that the writer reports reality to others with his creative composition