برآورد ریسک سرطان‌زایی دستگاه تنفس توسط ذرات معلق با قطر آئرودینامیکی کم‌تر از 2/5 میکرون (pm2.5) در مناطق مختلف شهر تهران در دهه 90

زمینه و اهداف: یکی از آلاینده‌های هوا، ذرات معلق هستند؛ که مواجهه با آن‌ها طیف وسیعی از اثرات بهداشتی را به دنبال دارد. هدف مطالعه حاضر، بررسی میزان ریسک سرطان‌زایی دستگاه تنفس توسط ذرات معلق با قطرآئرودینامیکی کم‌تر از2/5 میکرون(pm2.5) در مناطق مختلف شهر تهران در دهه 90 بود.مواد و روش‌ها: اطلاعات مربوط به غلظت ذرات معلق (pm2.5) از 24 ایستگاه سنجش کنترل کیفیت هوای تهران احصاء گردید. اطلاعات مربوط به میزان بروز سرطان دستگاه تنفس نیز از گزارش کشوری برنامه ملی ثبت سرطان استخراج شد و داده‌های مربوط به جمعیت در 22 منطقه شهر تهران در طی سال‌های مورد مطالعه از مرکز آمار ایران تهیه گردید. رعایت ملاحظات اخلاقی در تمام مراحل اجرای مطالعه درنظر گرفته شد.یافته‌ها: نتایج مطالعه انجام ‌شده نشان داد میانگین غلظت سالیانه (pm2.5) در 22 منطقه کلان‌شهر تهران در طی سال‌های مورد مطالعه از استانداردهای سازمان جهانی بهداشت و همچنین استاندارد کشوری تجاوز کرده است. بیشترین سهم قابل انتساب بروز سرطان دستگاه تنفس به دلیل ذرات معلق (pm2.5) مربوط به سال 1390 (0/18) بوده، منطقه 19 شهرداری تهران در بین سایر مناطق بیشترین ریسک مذکور را دارا است (0/19)؛ در سال 1396 بیشترین بروز سرطان دستگاه تنفس منتسب به ذرات معلق (pm2.5) در تهران دیده ‌شده است (152) که بیشترین مورد آن مربوط به منطقه 4 شهرداری تهران است (13).نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که افزایش غلظت ذرات معلق با قطر آئرودینامیکی کم‌تر از 2/5 میکرون و تراکم جمعیت در مناطق آلوده سبب افزایش میزان ریسک سرطان دستگاه تنفس می‌گردد.

estimating the risk of respiratory tract carcinogenesis caused by particulate ) in different 2.5matter with an aerodynamic diameter of less than 2.5 microns (pmareas of tehran in the 90s

background and aims: one of the air pollutants is particulate matter, and the existence of a relationship between particulate matter and increased mortality and respiratory diseases related to air pollution in the past decade has been proven by various epidemiological studies. the aim of this study was to investigate the risk of respiratory tract carcinogenesis by particulate matter with an aerodynamic diameter of less than 2.5 microns in different areas of tehran in the 90’s decade.materials and methods: in this study, information on the concentration of particulate matter (pm2.5) was collected from 24 air quality control stations in tehran, and information on the incidence of respiratory tract cancer was also extracted from the national report of the national cancer registry program. population data in 22 districts of tehran during the studied years were prepared from iran statistics center. ethical considerations were observed in all stages of the study. results: there observed that the average annual concentration of pm2.5 in 22 areas of tehran metropolis has exceeded the standards of the world health organization as well as the national standard. the highest attributable share of the incidence of respiratory tract cancer due to suspended particles (pm2.5) is related to 2013 (0.18), and the 19th district of tehran municipality has the highest mentioned risk among other districts (0.19). in 2016, the highest incidence of respiratory tract cancer attributed to suspended particles (pm2.5) has been observed in tehran (152), which most are related to district 4 of tehran municipality (13).conclusion: the results of this research showed that the increase in the concentration of particulate matter with an aerodynamic diameter of less than 2.5 microns and the population density in polluted areas increases the risk of respiratory tract cancer.