بررسی ارتباط بین مولفه‌های ارتقاء دهنده سلامت با خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان: یک مطالعه مقطعی در دانشگاه علوم پزشکی اهواز

زمینه و اهداف: یکی از عوامل موثر در پیشرفت تحصیلی دانشجویان خودکارآمدی تحصیلی است که برخواسته از تاثیر عوامل متفاوتی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین مولفه‌های ارتقاء دهنده سلامت با خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اهواز انجام شد.مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر به روش میدانی در سال 1401 انجام شده است. جامعه آماری شامل 1790 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اهواز بوده که به روش نمونه‌گیری تصادفی، تعداد نمونه آماری 317 نفر تعیین شد. جهت جمع‌آوری داده‌ها از سه پرسشنامه (استرس، تغذیه، مسئولیت‌پذیری در قبال سلامت روان و بهداشت عمومی) استفاده شد. آزمون‌های مورد استفاده شامل همبستگی اسپیرمن و رگرسیون بود. ملاحظات اخلاقی در تمام مراحل اجرای مطالعه درنظر گرفته شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که مولفه استرس (با متغیر رده سنی 22 تا 25 و 59% جنسیت زن) با همبستگی معکوس و معناداری و با ضریب بتای 0/645 بیشترین اثر را بر خودکارآمدی تحصیلی داشته است. اثر سه متغیر تغذیه (0/638)، مسئولیت‌پذیری در قبال سلامت (0/564)، بهداشت عمومی (0/615) با خودکارآمدی تحصیلی نیز همبستگی مثبت و معناداری بوده است. در مجموع نتایج حاصل از رگرسیون نشان داد که به طور معنی‌دار مولفه‌های ارتقاء دهنده سلامت قادر به پیش‌بینی 58 درصد از واریانس خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان می‌باشند.نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که بین خودکارآمدی تحصیلی و مولفه‌های ارتقاء دهنده سلامت (استرس، تغذیه، بهداشت عمومی و مسئولیت‌پذیری در قبال سلامت روان) ارتباط معنی‌دار و مثبتی وجود دارد. بدان معنا که وجود مولفه‌های ارتقاء دهنده سلامت در دانشجویان باعث افزایش باورهای خودکارآمدی در آن‌ها می‌شود.