>
Fa   |   Ar   |   En
   بررسی میزان نمک در نان‌های عرضه شده در نانوایی‌های شهرستان‌های ورامین و پاکدشت به روش شوری‌سنجی با دستگاه شوری سنج دیجیتال آتاگو مدل pal-salt و مقایسه آن با روش استاندارد موهر در سال 1400-1399  
   
نویسنده سیمایی فر طیبه ,حاتمی حسین ,رفیعی محمد ,ابطحی مهرنوش ,اسدی عراقی مانی
منبع بهداشت در عرصه - 1400 - دوره : 9 - شماره : 3 - صفحه:27 -37
چکیده    زمینه و اهداف: در مطالعه حاضر شوری نان در نانوایی های شهرستان های ورامین و پاکدشت با دستگاه شوری‌سنج آتاگو اندازه ‌گیری و نتایج آن با روش آزمایشگاهی موهر مقایسه گردید.مواد و روش‌ها: در این بررسی شوری 676 نمونه نان به وسیله دستگاه شوری‌سنج دیجیتال رفراکتومتر آتاگو سنجش و سپس نتایج با روش موهر مقایسه گردید. همچنین توانایی تشخیص آن دستگاه با روش ارزش تشخیصی در شاخص های حساسیت، ویژگی، صحت و ارزش اخباری دستگاه بررسی گردید. در تمام مراحل، ملاحظات اخلاقی مد نظر قرار گرفت.یافته ها: میانگین وانحراف معیار شوری نان در شهرستان پاکدشت به روش موهر برای نان بربری، تافتون، سنگک و لواش 0.42±0.51، 0.57±0.58، 0.45±0.60 و 0.49±0.53 بود و این مقادیر توسط دستگاه شوری سنج آتاگو مدل palsalt برای نان های بربری، تافتون، سنگک و لواش 0.56±0.42، 0.55±0.43، 0.66±0.44، 0.61± 0.43 بدست آمد. میانگین شوری نان در شهرستان ورامین به روش موهر برای نان های بربری، تافتون، سنگک و لواش 1.32±0.80، 1.09±0.81، 1.10±0.82 و 0.98±0.78 همچنین طبق پاسخ شوری سنج فوق برای نان بربری، تافتون ،سنگک و لواش 1.03±0.56، 0.89±0.58، 0.85±0.60 و 0.81±0.57 بدست آمد. حساسیت، ویژگی، توانایی تشخیص موارد شوری بالاتر از استاندارد، توانایی تشخیص موارد شوری پایین تر از استاندارد، درستنمایی مثبت و منفی به ترتیب80.35 ، 88.37 ، 77.97 ، 89.77 ، 6.91، 0.22 درصد محاسبه شد.نتیجه گیری: توانایی دستگاه شوری سنج مدل آتاگودر شناسایی موارد کمتر از حد استاندارد میزان 80.35 درصد بوده و همچنین شناسایی موارد تشخیص بالاتر از حد استاندارد 77.97 درصد می باشد، لذا می توان آن را به عنوان یک آزمون مناسب مد نظر قرار داد.
کلیدواژه نمک، اندازه گیری شوری، ارزش تشخیصی، نان
آدرس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی, دانشکده بهداشت و ایمنی, گروه mph, ایران, دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی, دانشکده بهداشت و ایمنی, گروه بهداشت عمومی, ایران, دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی, دانشکده بهداشت و ایمنی, گروه مهندسی بهداشت محیط, ایران, دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی, دانشکده بهداشت و ایمنی, گروه مهندسی بهداشت محیط, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی, دانشکده علوم پایه, گروه زیست شناسی, ایران
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved