بررسی توان خودمراقبتی و برخی از عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه‌کننده به کلینیک دیابت بیمارستان توحید شهر سنندج در سال 1395

زمینه و اهداف: دیابت به‌عنوان یک مشکل سلامت همگانی عمده در تمامی نقاط جهان قلمداد می‌شود. مهم‌ترین راهبرد کنترل بیماری‌های مزمن از جمله دیابت، رفتارهای خودمراقبتی می‌باشد؛ لذا این مطالعه با هدف تعیین توان خودمراقبتی و برخی از عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد.مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی با رویکرد توصیفی تحلیلی، بین 374 نفر از بیماران مراجعه‌کننده به کلینیک دیابت بیمارستان توحید شهر سنندج انجام شد. این افراد با استفاده از روش نمونه‌گیری سیستماتیک انتخاب شده بودند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه ای مشتمل بر اطلاعات جمعیت شناختی و زمینه ای و پرسشنامه روا و پایای موجود جهت سنجش توان خودمراقبتی بیماران دیابتی، گردآوری شدند. داده‌ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 و آزمون‌های متناسب تحلیل شدند. تمامی مراحل مطالعه حاضر طبق موازین اخلاقی اجرا گردید.یافته‌ها: میانگین و انحراف‌معیار نمره توان خودمراقبتی 12.49±58.40 از 105 بود و در سطح متوسطی قرار داشت. تفاوت معناداری درتوان خودمراقبتی بیماران بر حسب متغیرهایی مانند جنسیت، توانایی اندازه‌گیری قند خون، وضعیت اشتغال، سابقه آموزش درباره بیماری دیابت، معاینه منظم دندانپزشکی و تزریق سالانه واکسن آنفلوانزا وجود داشت (0.05>p). بین تعداد سال های سپری شده از زمان تشخیص دیابت و توان خودمراقبتی همبستگی معنی دار و معکوسی وجود داشت (0.05>p و24/0=r).نتیجه‌گیری: با توجه به سطح متوسط خودمراقبتی در اکثریت بیماران و نقش مهم خودمراقبتی در کنترل بیماری دیابت، ضرورت اجرای آموزش‌های لازم در مورد خودمراقبتی در میان بیماران دیابتی بیش از پیش احساس می‌شود.