فرآیند ارزیابی کنار آمدن نسبت به سرطان پوست در کشاورزان مناطق روستایی شهرستان چالدران

زمینه و هدف: سرطان پوست در زمره شایع ترین سرطان ها در ایران و جهان می باشد و بر میزان بروز آن روز به روز افزوده می شود. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت ارزیابی کنار آمدن نسبت به سرطان پوست در کشاورزان شهرستان چالدران در سال 1394 انجام شده است. مواد و روشها: مطالعه حاضر به صورت توصیفی تحلیلی در 238 نفر از کشاورزان مناطق روستایی که به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شده بودند، اجرا گردیده است. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه روایی و پایایی شده در مطالعه تزوال و همکاران(21) استفاده گردیده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار spss نسخه 21 و آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی استفاده گردید. سطح معنی داری کمتر از 0.05 درنظر گرفته شده بود. یافته ها: میانگین سنی شرکت کنندگان 35.40 بود. بین ارزیابی تهدید با سطح تحصیلات (0.001p=) و وضعیت درآمد (0.025p=) ارتباط معنی داری مشاهده گردید. 12.2 درصد افراد خودکارآمدی درک شده بالایی نسبت به رفتارهای محافظت کننده سرطان پوست داشتند و همچنین در 45.4 درصد افراد کارآمدی پاسخ پائین بود. اکثریت کشاورزان(61.8 درصد) هزینه های پاسخ متوسطی نسبت به رفتارهای محافظت کننده سرطان پوست داشتند. ارزیابی وضعیت کنار آمدن کشاورزان نشان داد 182 نفر (76.5) غیر قابل قبول، 8 نفر (3.4) مرزی و 48 نفر (20.1) قابل قبول می باشد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان دهنده پایین بودن وضعیت ارزیابی کنارآمدن کشاورزان نسبت به رفتارهای محافظت کننده سرطان پوست می باشد لذا طراحی و اجرای مداخلات مناسب جهت آگاه سازی کشاورزان در زمینه مورد نظر ضروری به نظر می رسد.