بررسی ارتباط بین پریودنتیت مزمن و پلی مورفیسم ژن اینترکولین 17 در برخی از مراکز بهداشتی درمانی شمال تهران 95-1393

زمینه و اهداف: بیماری‌های پریودنتال بخش عظیمی از بیماری‌های دهانی مطرح برای سازمان بهداشت جهانی را شامل می‌شوند. مطالعات بسیاری نشان می‌دهد که ژنتیک نقش بسیار مهمی را برروی پیشرفت و شدت بیماریهای پریودنتال دارد. هدف این مطالعه مقایسه پلی‌مورفیسم ژن  اینترلوکین 17 در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن و افراد سالم در جمعیت ایرانی است.مواد و روش‌ﻫﺎ: 99 بیمار مبتلا به بیماری پریودنتال مزمن به همراه 75 نفر که از نظر پریودنتال سالم و یا مبتلا به ژنژیویت بودند، به وسیله پارامترهای کلینیکی (cal , bop , pd , gi) به عنوان جمعیت مورد مطالعه انتخاب و به 4 گروه تقسیم شدند. سپس از کل جمعیت 3 سی‌سی نمونه خون محیطی جمع آوری شد. پس از استخراج دی ان ای نمونه‌های جمع آوری شده در دمای °c -80  منجمد شدند تا در نهایت تعیین ژنوتایپ توسط آبشار آنزیمی پلیمراز صورت گرفت. در کلیه مراحل انجام پژوهش، موازین اخلاقی مراعات گردید و رضایت آگاهانه از تمامی داوطلبین اخذ گردید.یافته‌ها: بین پلی‌مورفیسم ژنوتایپ های مختلف ژن اینترلوکین 17 و پریودنتیت در جمعیت مورد مطالعه هیچگونه رابطه معناداری یافت نشد. همچنین در مقایسه‌های گروه بندی شده نیز اختلاف از نظر آماری معنادار نبود (p>0/05).نتیجه‌گیری: در نهایت این مطالعه نشان داد که بین هیچ یک از ژنوتایپها و پریودنتیت مزمن در جمعیت ایرانی مورد بررسی، ارتباط وجود ندارد و برای یافتن نتایج قابل تعمیم به جمعیت ایرانی نیاز به مطالعات گسترده‌تری در آینده می‌باشد.