ارزیابی مولفه‌های تاب‌آوری اجتماعی شهر در برابر زلزله مطالعه موردی: کلانشهر کرمانشاه

شهرها سیستم‌های پیچیده و متکی به هم هستند که در برابر تهدیدات ناشی از بلایای طبیعی و انسانی آسیب‌پذیر می‌باشند. کاهش قرار گرفتن در معرض خطرات طبیعی امروزه به یک هدف‌ مهم و گسترده در برنامه‌ریزی و مدیریت بحران تبدیل گشته است. هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی مولفه‌های تاب‌آوری اجتماعی شهر در برابر زلزله در کلانشهر کرمانشاه و ارائه راهکارهای موثر در این زمینه می‌باشد. پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی و از نظر هدف کاربردی است، جامعه آماری شهروندان شهر کرمانشاه می‌باشند که با استفاده از فرمول کوکران 385 نفر از شهروندان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند‌، جهت گردآوری داده‌ها ‌از پرسشنامه استفاده شده است که میزان پایایی با استفاده از آلفای کرونباخ 0.79 بدست آمده نشان‌دهنده‌ی پایایی خوب پرسشنامه می‌باشد. در راستای پاسخ‌ به مسئله تحقیق‌ از از مدل ماباک و برای نمایش نتایج خروجی به صورت نقشه از نرم‌افزار arcgis استفاده شده است. در این پژوهش تاب‌آوری اجتماعی در چهار شاخص؛ آگاهی و دانش، مهارت، نگرش و سرمایه اجتماعی ‌مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می‌دهد، در شاخص آگاهی و دانش منطقه هفت در رتبه اول و منطقه دو در رتبه آخر؛ در شاخص مهارت، منطقه هشت در رتبه اول و ‌منطقه چهار در رتبه آخر؛ در شاخص نگرش منطقه چهار در رتبه اول‌ و منطقه دو در رتبه هشتم و در شاخص سرمایه اجتماعی منطقه سه در رتبه اول و منطقه یک در رتبه هشتم قرار‌ دارند.

evaluation of social resilience components of the city against earthquakes case study: kermanshah metropolis

cities are complex and interdependent systems that are vulnerable to threats caused by natural and human disasters (zarghami et al., 2016: 78). at the beginning of the 21st century, the world witnessed great natural and unnatural disasters (sheikh darani, 2017: 10). geographically, iran is one of the ten most prone and vulnerable countries to natural disasters in the world (mohammadifar et al., 2020: 178) and it is the sixth earthquake-prone country in the world. it is the cause of the most human casualties and the seismic belt covers 90% of our country's soil (negaresh, 2014: 93). natural disasters in the world have always been considered as a big challenge in the way of sustainable development, and as a result, ways to achieve this development through models of vulnerability reduction have become necessary. therefore, reducing the risk of accidents is of particular importance (rezaei, 2009: 4). with the passage of time, in many countries of the world, the approach of resilience in the planning hierarchy of crisis management, including the regional scale, has received more attention (brenner, 2004: 173). however, the reduction of vulnerability and risk is often neglected until after an accident )ainuddin & routray, 2012: 27). creating a resilient city against natural disasters is done in three stages, before the disaster, response to the disaster during the disaster and after the disaster (karlinsky & sarah, 2010: 6(, therefore, analysis and reduction of exposure. being exposed to natural hazards today has become an important and widespread goal in crisis planning and management (bazdar et al., 2019: 198) the city of kermanshah is located between the high and folded zagros and is surrounded by the northern and southern faults (negaresh, 2014: 99). if the growth and development of cities takes place without any planning and there is no plan to reduce vulnerability and increase people's abilities to face the risks caused by natural disasters, many cities will be exposed to serious damage from these disasters will be placed. therefore, it is necessary to plan in order to increase urban resilience (kalantari et al., 2021: 230). the main goal of this research is to evaluate the social resilience components of the city against earthquakes in kermanshah metropolis and provide effective solutions in this field. the ranking status of the regions of kermanshah according to four indicators; what is awareness and knowledge, skill, attitude and social capital?