تغییرات پوشش گیاهی در دیمزار رها شده‌ در مقایسه با مرتع همجوار(مطالعه موردی: مراتع شهرستان سنندج)

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر تغییر کاربری بر ترکیب و پوشش سطحی مراتع و دیمزارهایی که به مدت سی سال رها شده‌اند، در سه منطقه کیلک، صلوات‌آباد و سراب‌قامیش، در شهرستان سنندج، صورت گرفت. در هر کدام از کاربری‌های مرتع و دیمزار 3 ترانسکت 100 متری مستقر و بر روی هر ترانسکت 10 پلات یک متر‌مربعی انتخاب شد که در مجموع 90 پلات در مرتع و 90 پلات در دیمزار برداشت گردید. آنالیز آماری و مقایسات توسط آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون دانکن انجام شد. نتایج نشان داد که پوشش تاجی و خاک لخت در کاربری مرتع به ترتیب 8 و 9 درصد نسبت به کاربری دیمزار افزایش داشته‌است. نتایج تولید گیاهی بین دو کاربری دارای اختلاف معنی‌داری نبود. مقایسه ترکیب گونه‌ای نشان داد که در دیمزار رهاشده یکساله‌ها و گیاهان کلاس iii به ترتیب 20 و 13 درصد افزایش،در مرتع گیاهان کلاس i و ii به ترتیب 15 و 4 درصد افزایش و در دیمزار بوته‌ای‌هاو چندساله‌ها به ترتیب 7و 26 درصد به طور معنی‌داری کاهش داشته‌اند. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت توالی ثانویه در اراضی رها‌شده با سی سال قدمت،اگر‌چه تغییراتی در ویژگی‌های پوشش گیاهی بوجود آورده اما همچنان با پوشش مراتع همجوار فاصله دارد.