اثرات اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی جنگلهای دست‌کاشت بر زندگی روستاییان (مطالعه موردی: چاه افضل اردکان)

در اراضی بیابانی، وجود عوامل محدود‌کننده همچون شوری سبب کاهش تنوع و تراکم پوشش گیاهی و در نتیجه کاهش کاربری این اراضی می‌شود که در صورت اعمال مدیریت مناسب می‌توان از این بسترهای طبیعی بیشترین استفاده معقول را به عمل آورد. کشت گونه های سازگار با شرایط منطقه یکی از اقدامات اصلاحی مدیریتی برای دستیابی به این هدف است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات اقتصادی، اجتماعی و آسایش زیست محیطی کاشت سه گونه‌ی گزشاهی tamarix aphylla، سیاه‌تاغ haloxylon aphyllum و آتریپلکس لنتی‌فرمیس atriplex lentiformis بر زندگی روستاییان در محدوده‌ی روستای چاه‌افضل اردکان واقع در حاشیه بیابان سیاهکوه انجام شد و دیدگاه ساکنین روستای چاه‌افضل و کارشناسان اداره منابع طبیعی یزد و اردکان به عنوان خبرگان بررسی شد. پژوهش حاضر به روش پرسشنامه انجام شد و نتایج نشان داد که از دیدگاه کارشناسان کشت گونه‌های مذکور بر کاهش رواناب و افزایش نفوذپذیری آبهای سطحی بی‌تاثیر بوده، بر آبهای زیر‌زمینی، خاک، آفات و بیماریها، شادابی و طراوت، پوشش‌گیاهی منطقه و آب و هوای منطقه، اثر زیاد و بر معیشت، بهره‌‌برداری و رضایتمندی اثر کم داشته‌است. از دیدگاه مردم منطقه کشت این گونه‌ها بر آفات و بیماریها، پوشش‌گیاهی و بهره‌برداری، بی‌تاثیر بوده و بر سایر پارامترها اثر معنی‌دار داشته است.