سنتز سبز نانو کامپوزیت منگنز/سپیولیت و کارایی آن در حذف نیکل از محلولهای آبی

یکی از عوامل آلوده‌کننده آب فلزات سنگین هستند که مقادیر بیش از حد آنها باعث ایجاد مشکلاتی برای سلامت انسان و محیط‌زیست می‌شود. در مطالعه حاضر با استفاده از عصاره‌های گیاهان بابونه و چای سبز بهعنوان احیاکننده منگنز در ترکیب با رس سپیولیت، جاذب‌هایی ساخته‌شد و اثر پارامترهایی مانند قدرت یونی، ph و مقدار جاذب بررسی‌شد. جاذب‌های ساخته‌شده با آنالیز fesem بررسی شدند و ذرات منگنز در اندازه نانو روی سپیولیت مشاهده‌شد. طبق نمودار آنالیز عنصری مقادیر بالای si و al بیانگر رس سپیولیت و mn مشاهده‌شده بیانگر اصلاح‌شدن رس توسط منگنز بودند. آنالیز xrf جاذب‌ها نشان‌داد که با افزوده‌شدن منگنز به کانی سپیولیت مقدار سیلیسیم کاهش و مقدار منگنز افزایش یافته‌است. نتایج به‌دست‌آمده از مطالعات جذب نشان‌داد که با افزایش ph، راندمان حذف نیکل افزایش یافته‌است. بیش‌ترین مقدار جذب یون نیکل توسط جاذب احیاشده با عصاره بابونه، به مقدار 8.64 میلی‌گرم بر گرم صورت‌گرفت. مقدار جذب یون فلز سنگین نیکل با غلظت اولیه آن در محلول نسبت عکس دارد. نتایج نشان داد که میزان جذب نیکل با مقدار جاذب در محلول رابطه‌ی مستقیم دارد؛ اما هنگامی که مقدار جاذب از 1 گرم به 2 گرم و سپس به 5 گرم افزایش یافت، تاثیر چندانی در روند جذب نیکل مشاهده‌نشد.