ارائه مدلی جهت مکان یابی کاربری مسکونی با رویکرد کالبدیزیست محیطی در شهر تهران

رشد سریع شهرها یکی از پدیده های جهانی است که تحت تاثیر عوامل متعددی از جمله عوامل محیطی، انسانی، سیاسی و اقتصادی به وقوع می پیوندد. از اولویت های برنامه ریزان و مدیران شهری، ارائه خدمات بهتر شهروندان و دسترسی آنان به امکانات شهری است. مکان یابی مناسب زمین یکی از مهم ترین عوامل ایجاد مسکن و به دلیل دارا بودن ماهیت چند وجهی، فرآیندی پیچیده است. استفاده از مدل های تصمیم گیری در مکان یابی موجب انتخاب بهینه سایت می شود. یکی از روش های تصمیم گیری، روش تحلیل سلسله مراتبی ahp است. با استفاده از این روش، معیارها و زیر معیارها رتبه بندی می شوند و گزینه های مناسب برای مکان یابی انتخاب می شوند. در این پژوهش با بهره گیری از روش توصیفیتحلیلی و با هدف مکان یابی مجتمع مسکونی،  پس از بررسی فرآیند مذکور، معیارها و زیرمعیارهای موثر کالبدی زیست محیطی در مکان یابی فضاهای مسکونی معرفی و درخت واره سلسله مراتب معیارها ترسیم می شود. برای میانگین وزن های داده شده هر معیار و زیر معیار، از مقایسه دو دویی ماتریس های توماس اِل ساعتی، جهت رتبه بندی استفاده شده است. معیارهای مذکور جهت اولویت بندی در 3 سایت مسکونی در شهر تهران به عنوان نمونه مطالعات میدانی بررسی شده است.