ارزیابی اثرات آلودگی هوا در چهار روش‌ روسازی به کمک چهار روش مرسوم تصمیم گیری چندمعیاره در ایران

امروزه حمل و نقل یکی از بنیان های پیشرفت بشر محسوب می شود. روسازی و راهسازی از جمله موارد بسیار اساسی در عرصه ی حمل و نقل است. اما در این بین، کشور ما نیازمند راه هایی است که بتواند با دارا بودن سطح خدمات دهی بالا از منظر آلودگی هوا نیز به طرز مطلوبی رفتار نماید. در این پژوهش،برخی از روش های روسازی با هم مقایسه شده اند و رویه ای که با راه سبز، انطباق بیش تری دارد مشخص شده است. روش های روسازی مطرح شده بر مبنای چهار روش مرسوم روسازی ایران و جهان (آسفالت قیری، آسفالت متخلخل، بتن غلتکی، بتن اسفنجی) است که بررسی آن ها بر اساس معیارهای آلودگی هوای شهری و از طریق چهار شیوه ی تصمیم‌گیری چند معیاره ی مرسوم انجام گرفته است (جمع وزنی ساده، برنامه‌ریزی سازشی، تاپسیس و عملگر میانگین وزنی مرتب). از جمله معیارهای مهم و مطرح زیست محیطی مربوط به آلودگی هوا، تاثیر رویه بر کاهش سوخت، قابلیت بهره گیری از منابع بازیافتی، عملکرد سازه ای و وظیفه ای رویه است. در نهایت، بتن اسفنجی به عنوان روش بهینه ی روسازی درون شهری در ایران، معرفی شده است.