تعیین نقش سبک زندگی اسلامی، مطلوبیت اجتماعی و خود کارآمدی بر شادکامی و سلامت روان در دانشجویان

مقدمه: شادی به عنوان یکی از توانایی های ذهن انسان نقش عمده ای در نوآوری و حل مشکلات بشری بر عهده دارد. لذا هدف پژوهش حاضر، تعیین نقش سبک زندگی اسلامی، مطلوبیت اجتماعی و خودکارآمدی در پیش بینی شادکامی و سلامت روان دانشجویان بوده است.مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه کاربردی، از نوع مطالعات همبستگی بود. 150 دانشجو از بین جمعیت دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز زاهدان در سال تحصیلی 97 98 به شیوه تصادفی ساده انتخاب شده و اطلاعات مربوط با استفاده از پرسشنامه های سبک زندگی اسلامی کاویانی (1388)، مطلوبیت اجتماعی کراون و مارلو (1964)، خودکارآمدی شوارترز و جروسالم (1992) و شادکامی آکسفورد (1999) جمع آوری گردید. به منظور بررسی داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون در نرم افزار spss استفاده شد. یافته‌ها: نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که رابطه مثبت و معناداری بین سبک زندگی اسلامی با شادکامی ( 0.27=r) در سطح 99 درصد اطمینان وجود دارد. همچنین رابطه مثبت و معناداری بین مطلوبیت اجتماعی (0.52=r) و خودکارآمدی (0.33=r) با شادکامی دانشجویان در سطح 99 درصد اطمینان وجود دارد.نتیجه گیری: با توجه به قابل آموزش بودن شادکامی و نقش مهم آن در بهبود روانی و سلامت فرد، سیستم آموزشی و برنامه ریزان آموزش و پرورش باید در مطالعات علمی و تدابیر آموزشی به آن توجه ویژه ای داشته باشند.

Determining the Role of Islamic Lifestyle, Social Desirability and Self-Efficacy with Happiness and Mental Health in Students

Introduction: Happiness, as one of the abilities of the human mind, plays a major role in innovation and solving human problems. Therefore, the aim of the present study was to determine the role of Islamic lifestyle, social desirability and selfefficacy in predicting studentschr('39') happiness.Materials and Methods: The present study was an applied study of correlational studies. 150 students were selected from the student population of Payame Noor University of Zahedan Center in the academic year of 199798 in a simple random manner and information related to using Kaviani Islamic lifestyle questionnaires (2009), social desirability of Crown and Marlowe (1964), Schwarzerchr('39')s selfefficacy And Jerosalem (1992) and Oxford Happiness (1999) were collected. Pearson correlation and regression in Spss software were used to investigate the data.Results: The results of Pearson correlation coefficient showed that there is a positive and significant relationship between Islamic lifestyle and happiness (r=0.27) at 99% confidence level, as well as a positive and significant relationship between social desirability (r=0.52) and selfefficacy (r=0.33) with studentschr('39') happiness at 99% confidence level. Conclusion: Due to the learnability of happiness and its important roles in improving mental health and wellbeing, the education system planners should pay more special attention to it in scientific studies and educational planning.Author Contribution: Sahar Mohseni was designed the study, analyzed data and wrote the manuscript, Ahmad Mirgol collected and analyzed data and edited final manuscript.Conflict of Interest/Funding/Supports: The authors declare that have no conflict of interest/funding/supports in this study.Ethical Considerations: All ethical concerns respected in this study. Also, it was approved in ethical committee of Hatef University of Zahedan/Iran (Code number: D/1/17/2251).