اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک با تکیه بر مولفه‌های تحمل پریشانی و نظم بخشی هیجانی بر نشانه‌های افسردگی بیماران مبتلا به اختلالات روان‌تنی

مقدمه: در اختلال روان تنی با تمرکز بر درد غالب، فرد از علایم بدنی رنج می برند و نگرانی های مداومی دارند که این نگرانی ها معمولا به علایم افسردگی منجر می شود. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی دو مولفه تحمل پریشانی و نظم بخشی هیجانی برکاهش افسردگی این بیماران بود.مواد و روش ها: طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی (پیش آزمون-پس آزمون) با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش نیز بیماران زن مراجعه کننده به متخصص اعصاب و روان بودند که به روان شناس ارجاع داده شده بودند. از بین آنها 30 نفر بیمار مبتلا به اختلالات روان تنی افسرده به صورت در دسترس انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. این بیماران با استفاده از مصاحبه تشخیصی و ویراست دوم پرسشنامه افسردگی بک در مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو هفته ای مورد بررسی قرارگرفتند. سپس گروه آزمایش در 9 جلسه (90 دقیقه ای)، رفتاردرمانی دیالکتیک را دریافت نمودند. برای بررسی اثربخشی آموزش تحمل پریشانی و نظم بخشی هیجانی بر افراد مبتلا به اختلالات روان تنی (گروه مداخله) و مقایسه آن با گروه کنترل از روش تحلیل واریانس چند متغیره با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. یافته ها: این پژوهش در دو گروه 15 نفره در دامنه سنی بین 26 الی 37 سال انجام شد. نتایج حاصل نشان داد بعد از گذشت مدت زمان مورد نیاز تا مرحله پیگیری، افسردگی بطور معناداری در گروه تحت درمان کاهش یافته بود (p<0.01).نتیجه گیری: با توجه به ماهیت بیماری و تلقین پذیری افراد، اختلالات روان تنی با اختلالات دیگری چون افسردگی و اضطراب همبودی دارد. به نظر می رسد رفتاردرمانی دیالکتیک از طریق اثرگذاری بر مولفه های تحمل پریشانی و تنظیم هیجانی، نشانه های افسردگی را کاهش می دهد.

The Effectiveness of Dialectical Behavior Therapy with Emphasis on the Distress Tolerance and Emotional Regulation on Depression Symptoms in Patients with Psychiatric Disorders

Introduction: In psychosomatic disorder, focusing on the predominant pain, the individual suffers from physical symptoms and has persistent concerns that usually lead to symptoms of depression. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of two components of distress tolerance and emotional regulation on depression in these patients. Materials and Methods: The research design was quasiexperimental (pretest and posttest) with control group. The study population was female patients referred to a neurologist referred to a psychologist. Among them, 30 patients with depressive psychiatric disorders were selected by convenience sampling and divided into experimental and control groups. These patients were evaluated by diagnostic interview and second version of Beck Depression Inventory at pretest, posttest and twoweek followup. Then the experimental group received dialectical behavior therapy in 9 sessions (90 minutes). Multivariate analysis of variance (ANOVA) with repeated measures was used to evaluate the efficacy of distress and emotion regulation training on psychiatric disorders (intervention group) and to compare it with the control group. Results: The study was conducted in two groups of 15 people between 2637 years. The results showed that after the required time to follow up, depression was significantly reduced in the treated group (P<0.01). Conclusion: Depending on the nature of the illness and the person's perception, psychiatric disorders are associated with other disorders such as depression and anxiety. Dialectical behavior therapy seems to reduce depression symptoms by affecting the components of distress tolerance and emotional adjustment.