دراسة الفرضیات العلمیة للجیولوجیا فی کلام الامیر(ع) وملاءمتها لعلوم الارض

نهج‌البلاغه به عنوان یک گنجینه ارزشمند برای خداشناسی متشکل از پاسخ‌های دقیق علمی امام علی (ع) به مجهولات دنیایی که در ذهن بشر حادث شده است می‌پردازد. این دایره المعارف در واقع گنجینه‌ای برای تمامی علوم می باشد که امام با دانش متکی به کلام وحی و نبی مکرم (صلی الله علیه و آله) و با بیان مستندات علمی به شبهات ایجاد شده پاسخ می‌دهد. یکی از شاخه‌های علوم که امروزه به نام زمین‌شناسی و بر پایه مطالعات سیاره زمین پایه‌گذاری شده است پیرامون پیچیدگی‌های پیدایش زمین و زیرشاخه‌های زمین‌شناسی بحث می‌کند. در عصر حاضر گزاره‌های متعددی توسط دانشمندان علوم زمین عنوان شده است که با ارائه مستندات برگرفته از تجهیزات نوین و ابزارهای تخصصی اثبات‌هایی برای این گزاره‌های علمی ارائه شده است. این در حالیست که امام علی (ع) با بهره‌گیری از قرآن و دانش الهی خود در چندین بخش از خطبه‌های نهج‌البلاغه و با بیانی شیوا این مباحث را تبیین نموده است. در این مقاله با بررسی گزاره‌های علمی زمین‌شناسی و انطباق قطعیت آن با روابط علی و معلولی در کلام امیر(ع)، ایمان به جایگاه امام معصوم (ع) حاصل می‌شود و در نتیجه، با افزایش بصیرت و معرفت می‌توان به قدرت خالق یکتا در آفرینش حکیمانه و ایجاد انسجام و نظم در جهان هستی پی برد و به توحیدی آگاهانه دست یافت و این نهایت کمال و سعادت برای انسان می‌باشد.